Пинская шляхта. кому принадлежат данные слова?
1. грошы асьмінаю мерыць
2. клешчам упіўся табе у сэрца.
3. не згадае, дзе уюны зімуюць
4. ён на тым і зубы згрыз
5. папаўся у бяду, бы швед пад палтавай.
6. канцы у воду.
7. служба – не дружба
8. не вельмі курыцца
9. дзела пойдзе, як па саду.
10. млын меле - мука будзе, язык меле - бяда будзе
11. пачасаўшы каршэнь, ты рассулоніш кішэнь.
12. калі абора цячэ, гаспадыня бліны пячэ, а калі гумно цячэ, гаспадар з хаты ўцячэ.
13. даганяючы не пацалавацца
14. гэта ўгалоўнае прыступленне сібірам пахне
15. ой гаварылі бацькі кашы, будзе што есці
16. адзін вус колам устаў
17. як падпусціш лёстачак, як падпывеш склезнем, дык яна і расплывецца.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.