Мая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Болын за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі. Гэта — бусел. Нашу краіну так і называюць «зямля пад белымі крыламі». Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай. Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.
Для ответа на этот вопрос необходимо знать основные правила образования формы 2-й асобы множественного числа в настоящем времени венгерского глагола.
Форма 2-й асобы множественного числа настоящего времени образуется путем добавления к основе глагола окончания "-unk" (для глаголов, у которых гласный в последнем слоге основы является гласным "a", "á", "o", "ó", "u", "ú") или "-ünk" (для глаголов, у которых гласный в последнем слоге основы является гласным "e", "é", "i", "í", "ö", "ő", "ü", "ű").
Основа глагола "стрыйчы" в 3-й лице ед. числа настоящего времени абвеснага ладу (небежнага ладу) выглядит также как и в инфинитиве - "стриж". Поэтому, чтобы образовать форму 2-й асобы множественного числа настоящего времени, мы должны добавить окончание "-unk" (так как последний гласный "и" в основе глагола является гласным "i").
Таким образом, форма 2-й асобы множественного числа настоящего времени глагола "стрыйчы" абвеснага ладу будет выглядеть следующим образом: "стрижунк".
Надеюсь, что данное объяснение помогло вам понять и разобраться с данной грамматической трудностью. Если у вас возникнут еще вопросы, не стесняйтесь задавать их.
Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай.
Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.