Смешны, «вечна п’янаваты» паэт Юсуфі апявае паходы Бату і можа на правах блазна казаць свайму гаспадару ўсё, што думае. У творы «Лебядзіны скіт» перад чытачом паўстае вобраз паэта-выратоўцы. Юсуфі сваімі вострымі жартамі і словамі з ледва улоўнай іроніяй згладжвае гнеў хана Бату. Ён адзіны сярод захопнікаў, хто шкадуе беларускі народ, і адзіны, хто верыць у яго сілу. Мудры Юсуфі ведае, што Бату загіне, а слова, напісанае паэтам, застанецца. І помніць пра заваёўніка будуць толькі таму, што пра яго напіша паэт.
Хан жа, насупраць, вельмі жорсткі і злы чалавек. Пра гэта кажа, напрыклад, тое, што ён пакінуў жыццё толькі дванаццаці палонным узамен на жыццё Старца. Паэт Юсуфі назваў мозг хана Бату мышыным — мізэрным, палахлівым, маленькім, недалёкім.
Объяснение:
1. Кручкоў станавы прстаў - найяснейшая карона.
2. Ліпскі абазваў Ціхона "Мужыком".
3. Ціхон пратасавіцкі бацька Марысі.
4. Вусы.
5. "Дык яж завез яму двух зайцоў, тры пары цецерукоў ды лубку мёду.
6. "Якая ж я малая калі мне на скончыцца сямнаццаць год".
7. Кручкоў
8. "... сватоў да Марысі"
9, За крывое паказанне
10. Каб адкупіцца ад суда. Грышка “Дык яж завез яму двух зайцаў, тры пары цецерукоў ды калобчык мёда. Ён усё прыняў ласкава...”, Цюхай-Ліпскі “Цюхай, апроч мёду і рыбы, прыцяг дзесяць вянкоў сушаных баравякоў.” і Ціхон хацеў аддаць 100 рублеў каб дыван падаслалі.
Глядзіце цікавыя ўрыўкі з кнігі