Мыска усатая, футра(шуба) паласатая, часта умываецца, але з вадой не знаецца (кот). У ваду нырае смела, хатку ён будуе у́мела, пад вадой i на вадзе будау́нiцтва ён вядзе (бабёр). Кажуць, што гэтая птушка у́ дом прыносiць малых. На дамах яна гняздуецца, любiць лавiць змей, мышэй. Хто гэта?(бусел). Грыбкоу́ сабе насушыць, арэшкау́ назбiрае, зiма сняжком цярушыць,а ёй-бяда малая(вавёрка). Сярдiты недатыка(недотрога) жыве у́ глушы лясной, iголак вельмi шмат, а нiткi нi адной.. ВОЗМОЖНО а нiткi нiводнай(вожык). На дне, дзе цiха i цёмна ляжыць вусатое бервяно(сом)
На карціне намаляваныя клёны і іншыя дрэвы, пакрытыя жоўтай восеньскай лістотай. За дрэвамі-паляна, на якой знаходзяцца дзве сарокі, чорна-белае апярэнне якіх вылучаецца на фоне кветак восеньскага лесу і падкрэслівае прасторавы эфект. Мяркуюць, што першапачаткова птушак на пейзажы не было, і яны былі ўнесены туды па прапанове мастака Валянціна Сярова, блізкага сябра Астравухава[2].
Як і некаторыя іншыя карціны Астравухава, "Залатая восень" можа быць аднесена да "пейзажу настрою", найбольш вядомымі прадстаўнікамі якога ў рускім жывапісе былі Ісаак Левітан і Аляксей Саўрасаў[3][4].
Вядомы таксама напісаны ў 1885 годзе эцюд для гэтай карціны, пад назвай "Восень", які знаходзіцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі
Жартуюць;
Юнак;
Раз'юшаны.