Сцяпан у апавяданні Віктара Карамазава — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. У апавяданні «Дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. Дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. Але ў маці ёсць малодшы сын Сцяпан — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. Ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. Ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. Вобраз Сцяпана варты павагі!
"Сапраўдны сябар"
Сябры, напэўна, самае дарагое ў жыцці чалавека. Сябар прыйдзе на дапамогу ў любой сітуацыі, падзеліцца радасцю і смуткам, захавае ўсе даручаныя яму сакрэты. Хвіліны шчасця чалавек перажывае з блізкімі людзьмі, бо нават святы побач з імі становяцца вясёлымі і яркімі, а дрэннае не ўспрымаецца так рэзка. Добра, што ў маім жыцці ёсць сябры! Таму я не губляюся, калі трэба напісаць твор на тэму "Сапраўдны сябар". Я дакладна ведаю, як гэта напісаць.
Немагчыма выбраць сябра проста так. Збліжацца з чалавекам можна гадамі, паступова, маючы зносіны ў двары ці ў школе. Ёсць агульныя інтарэсы, якія, як вядома, аб’ядноўваюць людзей яшчэ больш. Так, большасць знаходзіць сяброў у клубах або спартыўных секцыях.
Калі вы сустракаецеся, аднойчы становіцца ясна, што гэты чалавек вам сапраўды блізкі, што думкі і ўчынкі ў вас падобныя. Ніхто не разумее вас так, як яна, вы можаце пагаварыць з ёй на розныя тэмы. Нездарма кажуць, што сапраўдныя сябры - гэта роднасныя душы.
Я хачу ўвесь час бачыць сваіх сяброў. Але не заўсёды ёсць магчымасць быць побач з сябрам. Вы можаце мець зносіны з людзьмі з розных гарадоў, нават краін. Не сустракаючыся месяцамі, адчуванне, што чалавек табе дарагі, нікуды не дзенецца, наадварот, становіцца ярчэй і вастрэй.
У свеце камп'ютэрных тэхналогій з'явілася паняцце "віртуальны сябар". Гэта чалавек, з якім вы пазнаёміліся, і вы размаўляеце толькі ў Інтэрнэце, не бачачы яе. Вельмі часта людзі не сустракаюцца ў рэальным жыцці. Але гэта не перашкаджае ім гаварыць і думаць аднолькава. У мяне няма віртуальных сяброў, але калі яны ёсць, я буду рады. Хоць я буду працягваць верыць, што жывое зносіны і цеплыня абдымкаў нічым не зменяць.
(Выбачайце, калі ёсць памылкі)