Выпишите складаназлучаныя сказы 1 прыпякала сонца , ды веяу легки ветрык 2 тольки зрэдку прашумиць крылами птушка ды жаласна заскрыпиць ствол пад напорам лютага ветру 3 сонца было яшчэ высока,ды ужо не грэла
2. Толькi зрэдку прашумiць крыламi птушка, ды жаласна заскрыпiць ствол пад напорам лютага Смотри, у нас есть предложение. Если оно состоит из двух подлежащих и сказуемых, это сложное предложение. Ну сложное тогда, когда там хотя-бы два сказуемых.
Большасць вядомых прыме прыйшлі да нас з часоў глыбокай старажытнасці ад продкаў-славян. Тады людзі бачылі свет у працэсе пастаяннага супрацьстаяння дабра са злом, які праходзіць з пераменным поспехам кожнай з бакоў. Перамога аднаго з іх вабіла за сабой разнастайныя змены ў жыцці народаў і умовах надвор'я. Добрыя і дрэнныя забабоны, такім чынам, складваліся на аснове высноваў з заканамернасцяў, заўважаных у розны час людзьмі. Добрыя прыкметы - вынік ўздзеяння на рэальнасць светлых сіл, якія аказвалі чалавеку дапамогу, абаранялі ад злых духаў, ацалялі ад наведзены псуты. Такія забабоны часта ўжываліся ў побыце, напрыклад, вялікая колькасць радзімак абяцала немінучае шчасце, як і падабенства дзіцяці з бацькам супрацьлеглага полу. Сустрэча на шляху жанчыны, апорнай напоўненыя да краёў вёдры, была прыкметай хуткага шанцавання. Вера нашых продкаў у цёмныя сілы стала прычынай з'яўлення дрэнных забабонаў. Лесавікоў, вадзяных, чарцей, і іншую паскуддзе часцей за ўсё абвінавачвалі ў нанесеным чалавеку шкоду, і нават у прычыненай смерці. Перабягала дарогу чорны кот і па гэты дзень з'яўляецца падставай для змены маршруту многімі забабоннымі людзьмі. Аднак прынята думаць, што нельга баяцца дрэнных знакаў, а добрымі прыметамі не варта грэбаваць, так як вера ў лепшае дадае шанцы на поспех. Прыклады распаўсюджаных прыме - Чухаецца правае брыво - сустрэнеш сябра, левая - ілжывага чалавека; - Зачасаліся шыя - да застоллю, і, магчыма, да бойкі; - Гараць шчокі, патыліцу свярбіць - да галашэньне, смутку; - Зачасаліся пераноссе - сустрэча з мерцвяком; - Сверб у назе - вестка радаснай падзеі; - Чухаецца правае вока - убачыш наканаванага, левы - да сьлёз; - Звон у правым вуху - прадвеснік добрых вестак, у левым - дурных, а калі абодва засвярбелі - чакайце нязначныя весці; - Гудуць ступні - рыхтуйце торбу для падарожжаў у далёкі шлях; - Выпадкова прыкусілі мова - хто-то пра вас ліхасловіць.
Двайнiком свайго непасрэднага начальнiка, яго верным слугою i надзейным памочнiкам з'яўляецца
пiсар Пiсулькiн.
Ён, як i Кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. З вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "Харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".
В. Дунiн-Марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава Кручкова i яго памочнiка Пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва Расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства.
Напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў супраць друкавання камедыi. I толькi ў 1918 г. выдатны твор В. Дунiна-Марцiнкевiча ўбачыў свет.
Вроде будет так :
1. Прыпякала сонца, ды веяу лёгкi ветрык.
2. Толькi зрэдку прашумiць крыламi птушка, ды жаласна заскрыпiць ствол пад напорам лютага Смотри, у нас есть предложение. Если оно состоит из двух подлежащих и сказуемых, это сложное предложение. Ну сложное тогда, когда там хотя-бы два сказуемых.