Василь дзяцел адзин з галоуных герояу рамана. малазямельник, бязбацькавич, ён хоча стаць гаспадарам, працаваць з цямна и да цямна, высильвацца, абы только стаць гаспадаром, цешыцца сакавитай зялёнай рунню, затым - туга налитыми каласами, каб пасля зжаць, абмалациць их и убачыць спечаны пульхны бохан хлеба на стала. у яго ёсць жаданне працаваць. але спачатку няма зямли. и таму ён адважваецца начат на беззаконны акт - арэ карчову зямлю ля цагельни. думка яго наконт падобнага учынку цвярозая и простая: чаму тыя багацеи могуць мець вялизны пляц зямли, а ён, бядняк, не можа. прага зямли ператварылася у хцивасць, у жаданне любыми спосабами яе займаць, начат цаной здрады каханай. зямля и багацце - у гэтым василь бачыу сваё шчасце.
На наступны дзень Тэкля прачнулася вельмі рана і ў добрым настроі. Прачнуўшыся яна ўстала, зрабіла ўсё свае хатнія справы . І пайшла на вуліцу чакаць якой-небудзь весткі аб сваім самым любімым сыночка . На лаўцы яна прасядзела ўвесь дзень, а пакуль сядзела ўспамінала розныя моманты яе з сынам жыцці пакуль ён не прапаў . Але вось пацямнела . Тэкля страціўшы надзею на тое, што яе сын найдёться, пайшла спаць. Яна доўга не магла заснуць , ёй нешта перашкаджала . Але вось у дзверы пастукаліся, яна адкрыла дзверы. Перад ёй стаяў паштальён . ён трымаў у руках ліст . Паштальён з усмешкай аддаў ёй ліст і сказаў : "Гэта табе ад сына". Тэкля са слязамі на вачах раскрыла ліст . У ім, яе сын пісаў што зусім хутка ён будзе дома . Дні ішлі адзін за адным. Тэкля не магла знайсці сабе месца, але ў адзін дзень яна назаўжды страціла думка пра тое, што яе сын вернёться .. На наступны дзень, яна як звычайна ранняй раніцай пайшла на агарод . Прыбраць там , і за яе спіной пачулася ціхае: " Мама! " Тэкля павярнулася і ўбачыла свайго сына. Яны прайшлі ў дом, там яна яго накарміла, напаіла , і потым яны яшчэ доўга сядзелі і любаваліся адзін адным.
