Настаўнікі хвалююць дзіўныя думкі: падумаць толькі-пры Таганцы прайшоў адзін з самых выдатных стагоддзяў ! Колькі было за гэты век пераваротаў, адкрыццяў, войнаў, колькі жыло, славілася і памерла вялікіх людзей ! А ён ніколі паняцця не меў пра ўсё гэта. Цэлых сто гадоў бачыў ён толькі гэтыя коноплянники ! І сядзіць ён так пакорліва, так чорныя, высушаныя за стагоддзе рукі перахрысціў скрыўленыя працай пальцы. З-пад насунутай шапкі бачныя вочы рэдкіх броваў, стомлена прыпаднятых. Выцвілыя вочы нічога не выказваюць. Ён, гэты стогадовы чалавек, яшчэ чуе, бачыць, памятае ўсё, што трэба зрабіць па хаце, ведае, дзе што ляжыць ... І ўсё ж ён у забыцці, у свеце сваіх далёкіх успамінаў
Вяснянка, увесну, вяснушкі,па - вясенняму.