Калиб б я быу чарауником, я б вядзьмарыў толькі добрую магію. Я б выратаваў усіх бедных людзей якия маюць патрэбу ў дапамозе, усяго за 10 секунд. Я б зрабіў так, каб па ўсім свеце панавалі любоў і свет. Усе былі б шчаслівымі. Я думаю, сучаснасць і будучыня свету змянілася б у лепшы бок. Эх .. калі б тольки быу.
Загадка ўяўляе сабой кароткае паэтычна-вобразнае апісанне прадмета або з’явы ў форме пытання.Традыцыйныя загадкі адлюстроўваюць ў высокапаэтычнай форме менталітэт народа, яго погляд на жыццё і маральна-этычныя пытанні.
1. Касматы, вусаты, есці пачынае – песенькі спявае.
(Кот).

2. Ходзіць па двары, на нагах – купцюры, белае каменне нясе?
(Курыца).
3. Вось вам быль-нібыліца: у пяці чалавек – адна паясніца.
(Рука і пальцы).
4. Пер'я наелася, у кашулю адзелася, спіць у ахвоту начная істота, ляжыць, дзе і ты, чатыры рукі і два жываты.
(Падушка).
5. На той свет бяжыць – звініць, а адтуль вяртаецца – плача.
(Вядро з калодзежа).
6. Што бяжыць без повада?
(Вада).
7. Што нас корміць, а есці не просіць?
(Зямля).

8. Каляровае карамысла цераз рэчку павісла.
(Вяселка).

9. Не агонь, а пячэцца?
(Крапіва).
10. У кутку барада на кійку?
(Венік).
11. Хто ні ідзе, усяк яму паклоніцца?
(Грыбу, ягадзе).
12. Прыйшла белая кабыліца, увесь свет пабудзіла.
(Раніца).
13. Па небу каціцца катушка, ні звер, ні птушка, ні пясок, ні вада, а адгадаць – бяда?
(Сонца).
14. Ішла Рася – расцяглася. Каб устала, дык і да неба дастала.
(Дарога).

15. Гаршочак разумны, хоць і сем дзірак мае.
(Галава).
16. У печы парыцца ў вопратцы, да стала ідзе распранутаю.
(Бульба).
17. Хто ходзіць з ранку на чатырох, у дзень – на двух, а вечарам – на трох?
(Чалавек).
18. Вярхом сядаю, на каго – не знаю, знаёмага ўбачу – адразу падскочу.
(Капялюш).
19. У жываце – лазня, у носе – рэшата, на галаве – пупок, адна рука, і тая на спіне.
(Чайнік).
20. Паміж гуркамі, буракамі – каза з зяленымі рагамі.
(Цыбуля).
21. Крутаста, вяртаста, на ёй адзежы за сто, хто распранае, той пражыве лет за сто.
(Капуста).
22. Красна, ды не дзеўка, з хвастом, ды не мыш?
(Бурак).

23. Ляжыць калода сярод балота, не гніе і не сохне.
(Язык).
24. Круглае, гарбатае, вакол махнатае, як прыйдзе бяда, пацячэ і вада.
(Вока).
25. На гары – гай, пад гаем – маргай, пад маргаем – шмаргай, пад шмаргаем – хапай.
(Галава чалавека).
26. Хоць і не хворая, а увесь час стогне.
(Свіння).
27. Закіну палку, заб’ю – не галку, здыму – не пер’е, з'ем – не мяса.
(Рыба).
28. У адной бочцы два розныя півы: боўтаюцца, боўтаюцца, а змешвацца не хочуць.
Першая кніга з серыі пра Гары Потэра пачынаецца аповядам пра сям'ю Дурсляў. Гэта звычайная ангельская сям'я, якая складаецца з трох чалавек: Вернана, дырэктара фірмы па вытворчасці дрылёў, яго жонкі петуніі і іх падгадаванага сына Дадлі. Аднойчы ноччу дырэктар школы чараўніцтва Хогвартс прафесар Альбус Дамблдор і прафесар Хогвартса Мінерва МакГонагал сустракаюцца ноччу каля дома, дзе жывуць Дурслі. Яны абмяркоўваюць апошнія падзеі чароўнага свету. Лорд Валан-дэ-Морт, самы моцны і злавесны цёмны маг усіх часоў, нарэшце пераможаны. На жаль, перад тым, як знікнуць, ён забіў двух чараўнікоў - мужа і жонкі Лілі і Джэймса Потэраў. Іх маленькі сын, Гары, нейкім чынам здолеў выжыць. На памяць ад сустрэчы з Валан-дэ-Морт яму застаўся толькі шнар у выглядзе маланкі на ілбе. Дамблдор лічыць, што лепш бы Гары расці удалечыні ад непажаданай славы і ўвагі, якія атачалі бы яго ў свеце чараўнікоў. Хагрыд, ляснічы Хогвартса і блізкі сябар Дамблдора, прыносіць двум прафесарам дзіцяці Потэраў. Гары аддаюць на апеку сям'і Дурсляў, бо Пятуння Дурслі была сястрой маці Гары Потэра. Дзядзька і цётка Гары нічога не распавядаюць яму пра свет чараўнікоў. Аднак паступова ён выяўляе ў сябе асаблівыя здольнасці, як, да прыкладу, магчымасць гаварыць са змеямі. За тыдзень да адзінаццатага дня нараджэння Гары да Дурсляў пачынаюць прылятаць совы з лістамі, адрасаванымі Гары. Вернан Дурслі знішчае іх, не даючы прачытаць Гары, але лісты працягваюць прыходзіць. Дурслі сплываюць на маленькі востраў, дзе, на іх думку, іх ніхто не знойдзе. Аднак, той жа ноччу да іх заяўляецца Рубеус Хагрыд, які распавядае Гары праўду пра яго сям'ю, пра магічным свеце і аб запрашэнні вучыцца ў Хогвартсе. Гары згаджаецца з'ехаць з Хагрыдам. На наступны дзень, у банку Грынгатс, Хагрыд бярэ грошы для Гары (пакінутыя яго бацькамі) і скрутак з сакрэтнага сховішчы, а ў чарадзейных крамах яны купляюць усё, што трэба для вучобы. Там жа Гары ўпершыню сустракаецца са сваім аднагодкам Драко Малфоем, грэбліва адносіцца да маглаў, маглорождённым чарадзеяў, а таксама да Хагрыду. Першага верасня 1991 года Гары едзе ў Хогвартс. На платформе і ў цягніку ён знаёміцца з Ронам Уізлі, малодшым сынам сям'і Уізлі. Рон становіцца сябрам Гары, а пагардліва адклікаецца аб Роне і Хагрыда Драко Малфой разам са сваімі сябрукамі Крэббом і Гойлам - іх ворагамі. Акрамя таго, у цягніку Гары і Рон знаёмяцца з Герміёнай Грэйнджэр з магловской сям'і і Нэвіл Долгопупсом з сям'і чыстакроўных чараўнікоў. У далейшым яны становяцца сябрамі. Пасля прыбыцця ў Хогвартс вучняў размяркоўваюць па факультэтах. Кожны факультэт мае свае адрозненні: у Пуффендуе вучацца самыя руплівыя, у Когтевране - самыя разумныя, у Слізарын - самыя хітрыя, а ў Грыфіндора - самыя адважныя. Гары, Рон, Герміёна і Нэвіл аказваюцца ў Грыфіндор, а Малфой - у Слізарын. Вучобу Гары азмрочваюць варожасць з Драко Малфоем і крайняя непрыязнасць прафесара зельеварения Северуса Снегг, які з любой нагоды здымае акуляры з яго факультэта і заніжае яго ацэнкі. З газеты чараўнікоў «Штодзённы прарок» Гары пазнае што невядомыя праніклі ў Грынгатс ў той дзень, калі там былі яны з Хагрыдам, але сейф, які яны хацелі абкрасці, апынуўся пустым. Гары ўспамінае, што Хагрыд тады ўзяў нейкі скрутак з асабліва важнага сховішчы банка і адвёз Дамблдору. Пасля ўзрушаюча паспяховага першага палёту на мятле Гары залічваюць лаўцом ў факультэцкую каманду па квідышу - галоўнаму і самому папулярнай ўвазе спорту ў магічным свеце. Выпадкова Гары, Рон і Герміёна выяўляюць, што ў адным з калідораў Хогвартса ў крыле, куды вучням забаранілі заходзіць, велізарны трохгаловы сабака (якога Хагрыд назваў гармату) ахоўвае нейкі люк. Яны вырашаюць, што Пушок, хутчэй за ўсё, ахоўвае тое, што невядомыя выкрадальнікі спрабавалі выкрасці з Грынгатс. Іх здагадку пацвярджае кінутая Хагрыдам фраза, што тое, што схавана ў Хогвартсе, тычыцца толькі Дамблдора і Нікаласа Фламель. Сябры бе спрабуюць высветліць хто такі Фламель. Падчас матчу па квідышу супраць Слізэрына невядомы (на думку галоўных герояў - Снегг) спрабуе магіяй скінуць Гары з мятлы, але Герміёне атрымоўваецца гэтаму перашкодзіць, у выніку Потэр ловіць Снітч ротам, і Грыфіндор выйграе. Пасля няўдалых пошукаў Гары нарэшце выяўляе імя Фламель на калекцыйнай картцы ад шакаладнай жабы, дзе сказана, што Дамблдор разам з Нікаласам вялі сумесныя работы па алхіміі. Герміёна прыносіць сябрам кнігу, у якой распавядаецца аб навуцы алхіміі і пра Фламель як пра стваральніка першага і адзінага філасофскага каменя, з дапамогай якога можна прыгатаваць эліксір жыцця і ператварыць любы метал ў золата. Хлопцы здагадваюцца, што ў школе схаваны філасофскі камень. Хагрыд пацвярджае, што Філасофскі камень сапраўды знаходзіцца ў школе і выкладчыкі аберагаюць яго. Пазней Гары пазнае, што ў Хагрыда з'явіўся маленькі цмок. Але паколькі трымаць іх у якасці хатніх гадаванцаў забаронена, сябры дапамагаюць пераправіць дракончыка да брата Рона, Чарлі
Калиб б я быу чарауником, я б вядзьмарыў толькі добрую магію. Я б выратаваў усіх бедных людзей якия маюць патрэбу ў дапамозе, усяго за 10 секунд. Я б зрабіў так, каб па ўсім свеце панавалі любоў і свет. Усе былі б шчаслівымі. Я думаю, сучаснасць і будучыня свету змянілася б у лепшы бок. Эх .. калі б тольки быу.