1.тоні было няёмка за свій страх, яна смяялася над сабой. 2. кожнаму хочацца паціснуць руку высокага госця, яму дабра, здароўя. 3. ці забудзеш на нашу сустрэчу? 4. узяўшы рэцэпт, саша падзякавалв веру ігнатаўну. 5. устала і агата. нібы не сваімі нагамі ішла яна па раскапанаму бульбянішчу. 6. тры апошніх дня перад ад’ машу я не бачыў. 7. валін брат працуе загадчыкам над клубам. 8. аб’ём работ павялічыўся ў два з палавінай раза. 9. больш дзесяці год віктар займаецца спортам. 10. у пяці кіламетрах ад горада пабудаваны завод. 11. яго пацешная звычка (як часта кпілі мы над ёю! ) раззлавала ўсіх. 12. як жа яна магла дазволіць, каб анатоль жаніўся на гэтай спешчанай дзяўчыне? 13. косця не паспеў падрыхтавацца к заняткам. 14. над крутым берагам стаяць тры высокіх дубы. 15. маці адправіла мяне за бацькам, які сек дровы на двары.
пры чаргаванні [у] з [ў];
пры чаргаванні [в] з [ў];
пры чаргаванні [л] з [ў].
Чаргаванне [у] з [ў]
Чаргаванне адбываецца (за выключэннем некаторых выпадкаў) :
на пачатку слова, незалежна ад яго паходжання: ва ўніверсітэце, сонца ўзімку, ледзьве ўчуў;
у сярэдзіне слова, незалежна ад яго паходжання: клоўн, каўчук, аўдыякасета, па-ўдарнаму;
пасля злучка ці двукосся: паўночна-ўсходні, пачуў «будзь ласкавы» ўпершыню, па-ўкраінску;
у выпадках, калі прыназоўнік у ужываецца пасля галосных і вымаўляецца як [ў]: збегла ў край туманных сноў.
У вершаванай мове для захавання рытму часам дапускаюцца адступленні ад нормаў ужывання