Прыназоўнік —
службовая часціна мовы. Удакладняе значэнне ўскосных склонаў і паказвае на
адносіны паміж назоўнікам (займеннікам, лічэбнікам)
і іншымі словамі ў сказе ці
словазлучэнні: паклаў на стол.
Прыназоўнікі
бываюць:
— простыя: ад, аб, пад, над,
перад, прад, з, за, без: адыйшоў ад навукi, пад столлю;
— складаныя: накшталт, замест,
звыш, услед, насустрач, упоперак, наконт: папытаюся наконт кватэры.л, прыйду да цябе.
Прыназоўнікі пра, праз, на, у звычайна
ўжываюцца з вінавальным і месным склонамі: чытаю пра падзеі
за мяжой, едзем праз Германію, адзежа на свята, прыйдуў сераду,
снег на страсе, дзяўчына ў хустцы.
Зима всегда приходит неожиданно… Она застает врасплох даже тогда, когда ждать ее приходится долго... А когда еще не облетели листья с деревьев, еще не покрылась ледяным зеркалом гладь реки, пушистое белоснежное покрывало, выпавшее с небес за одну ночь, обескураживает даже тех, кто не привык ничему удивляться. Художнику удалось запечатлеть удивительное пересечение времен года. Как будто бы Осень уступила свою очередность Зиме, не успев выполнить свои обязательства…Но первый снег всегда приносит необъяснимую радость. Все таки зима моя любимая пара года?