Ганна жыве ў Вежках. Ёй 76 гадоў. Яна вельмі вясёлая, добрая, супакойная. Мае сына Віктара, які сядзіць у турме. Такая ж, як і Мульцік, старэнькая, белая. Любіць песню "Ой, ляцелі гусі з броду". Жыве супакойна і ціха.
Мульцік таксама жыве ў Вежках. Яму 80 гадоў. Ён наіўны, жалаблівы, добры, просты. Мае аднаго сына, які яму не піша і не помніць бацьку. Жонка Мульціка памерла. Заўсёды моліцца Сонцу, размаўляе з ім. Ніколі не ходзіць у сталоўку.
Гастрыт жыве ў Вежках. Яму 78 гадоў. Злы, рэзкі, калючы як вож. Калі з ім гавораць людзі, то ў іх быццам баліць душа. Мае дзяцей, але яны бацьке толькі грошы шлюць. Ён заўсёды дыў за кошт працы другіх.
Если что-то из этого то на) Аджывае чалавек сваё жыццё, аднойчы прыходзіць яго вечар, старасць, той час, калі чалавек закончыць сваё зямное існаванне. Але ёсць нешта вечнае: любоў, разуменне ўласнага прызначэння на зямлі. Гаворачы словамі аўтара: «Жыццё — выпрабаванне чалавека на чалавечнасць. I ўвечары павінна свяціць сонца» . (Жыць сумленна, спагадліва, чэсна, бо тое няправеднае, што было ў маладосці, балюча адгукнецца ў старасці. Вечар чалавечага жыцця будзе спакойным, калі ты жыў з дабром, згодай, з любоўю ў сэрцы; калі побач з табой будуць твае дзеці, унукі, якія ніколі не забудуць «смачную ваду свайго дзяцінства
з [з] согл, глухой, твёрдый
а [а]гласный, ударн
е [й] согл, зв, тверд
[э] гласн безуд
ч [ч'] согл мягк глух
н [н]согл тв, звонк
ы [ы] гласн, безуд
х [х] согл тв, зв
Объяснение:
7б, 8зв