Мы з маім лепшым сябрам Мішам знаёмыя ўжо больш за дзесяць гадоў. Нашы бацькі жывуць у суседніх кватэрах, таму мы сустракаемся вельмі часта.
Мішы трынаццаць гадоў, як і мне. Гэта высокі хударлявы хлопчык. У яго чорныя, коратка стрыжаныя валасы і зялёныя вочы. Дарослыя часта кажуць, што Міша надта падобны да свайго бацькі, але мне здаецца, што многія рысы ў яго ад матулі: вочы, нос, шчарбінка паміж зубамі.
Мы з Мішам любім пасля школы гуляць разам. Калі надвор'е дрэннае, мы застаёмся дома і глядзім тэлевізар або гуляем у відэа-гульні. Калі на вуліцы цёпла, мы ходзім гуляць у футбол ці гандбол з іншымі нашымі сябрамі. Часам мы ходзім у кінатэатр або ў кафетэрый.
Мы з Мішам добра ладзім адзін з адным. Як і ўсе людзі, часам мы спрачаемся, але хутка мірымся.
Кажуць, сяброўства з часам можа знікнуць, бо знікае тое, што аб'ядноўвала людзей. Але я ўпэўнены, што з намі такога не будзе. Мы з Мішам будзем сябрамі на ўсё жыццё.
(ну я пыталась)
ответ:Я прачытаў аповесць В.Быкава “Жураўліны крык”. Гэтая аповесць, як і іншыя творы Быкава, што я прачытаў, пра вайну. Апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.
Объяснение: