8 кл. Адасобленыя члены сказа Расставіць знакі прыпынку. Падкрэсліць адасобленыя члены сказа.
1. Яшчэ не апаў шчэбень, выкінуты першым выбухам як на насыпе грымнула зноў.
2. Самалёты нашы птахі і даль вышынь цярэбяць.
3. Дадому з зімоўкі далёкай ляцяць нашы госці шпакі.
4. На палях нерухома стаяла восень шэрая аднастайная.
5. Гэта стварыла ёй славу працавітайз залатымі рукамі дзяўчыны
6. Уздоўж плятня цягнуўся цэлы рад высачэзных вязаў аддзяляючы прыгожы парк ляснічага ад
Школьнага пляца.
7. Сіратлівы бусел задумаўшыся стаяў на адной назе і падоўгу глядзеў павярнуўшы дзюбу на
поўдзень.
8. Ціха шалясцяць на ветрыку пахучыя ліпы скідаючы на жвір на траву цяжкія кроплі расы.
9. Ладны ўдаўся хлапчук хоць і рос на лес гледзячы.
10. Бярэзнік то хаваў ад нас дарогу падступаючы зусім блізка і блытаючы яе ў сваіх нагах то раптам
выпростваў і рассцілаў яе перад намі гасцінна запрашаючы ў мяккія цені.
На карціне намаляваныя клёны і іншыя дрэвы, пакрытыя жоўтай восеньскай лістотай. За дрэвамі-паляна, на якой знаходзяцца дзве сарокі, чорна-белае апярэнне якіх вылучаецца на фоне кветак восеньскага лесу і падкрэслівае прасторавы эфект. Мяркуюць, што першапачаткова птушак на пейзажы не было, і яны былі ўнесены туды па прапанове мастака Валянціна Сярова, блізкага сябра Астравухава[2].
Як і некаторыя іншыя карціны Астравухава, "Залатая восень" можа быць аднесена да "пейзажу настрою", найбольш вядомымі прадстаўнікамі якога ў рускім жывапісе былі Ісаак Левітан і Аляксей Саўрасаў[3][4].
Вядомы таксама напісаны ў 1885 годзе эцюд для гэтай карціны, пад назвай "Восень", які знаходзіцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі