Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,
A злуецца i плюецца — немы жах.
Вярблюд
Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.
I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.
Гусак
Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".
Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.
Карова
Ляжыць у балоце бервяно,
Зубастае i злючае яно.
Кракадзіл
Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.
Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...
Ліса
Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.
Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.
Мел
Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.
А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.
Мядзведзь
Днём я сплю, ноччу — спяваю,
Усё ў цемры заўважаю.
На мышэй палюю ў полi,
Не сустрэць мяне нiколi.
Сава
Сам в сапогах, а хожу на голове.
гвоздь в боце
Срежьте голову, вынем сердца,
дадим пить - состоянии говорить.
гусиное перо
Летела уважении, на камень пала,
камень разбила, мертвых разбудили;
мертвые встали, в дудачки сыграли.
курица, яйца и цыплята
Сидит на палцы пани и шевелит губами.
мак цвице
Сам верхом, а ноги за ушами.
очки
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.