ответ У вершити Мора з вялкай мастацкай слай адлюстравани здим Народнай ревалюци 19051907 рр. Ревалюция васабляецца алегаричних вобразе грознай бури, навальнци, усхваляванага мору, похвал якога штурмуюць старі світло. У вершити Мора самаладства виступавши вобразе гари, а сам цар у вобразе криважернага смока, лютаго чорнага бога, як засланий пекло людзей сонца. Ревалюцийная барацьба малюецца виглядзе зацятай бтви з узброєні ціпків чорнага бога. У заключний Радка вершачи паетеса виказвае віру чу народу, у яго перамогу, яни гучаць як ДМН ревалюцийнай барацьбе.
Цтка, як вядома, була ЛКУ дерло барацьбтоадрадженца, яе зрок хаце бачиць НЕ пакорнага забтага білоруса, а цврдай віл нязломнага змагара за визваленне свойого краю. Так грантни вобразе народу-змагара намалявани вершити Віра білоруса.
Объяснение:
Сцяпан у апавяданні Віктара Карамазава — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. У апавяданні «Дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. Дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. Але ў маці ёсць малодшы сын Сцяпан — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. Ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. Ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. Вобраз Сцяпана варты павагі!
Быков не даёт нам портрета Фёклы, да и сама она показана скупо-мы знаем, что она немолода, ходит опираясь на палку, у неё морщинистые руки, худая грудь под свиткой.
Тэкля -одна из тех, кого искалечила война. Война может убить, покалечить физически, сделать инвалидом. Но не менее страшна она, когда убивает живых людей и они живут только по инерции и только зыбкая надежда не даёт им отойти в иной мир. Её в нашем мире ничего не держит, у неё ничего нет, она никому ничего не должна. Вся жизнь её проходит в ожидании почтальона, который снова будет злым, потому что именно злостью он свою душу от немого вопроса, на который не может ответить. У околицы села есть памятник погибшим, за которым ухаживает Тэкля, подспудно желая той же памяти для своих родных, если их уже нет. Соседская девочка Ульянка не может разуверить и облегчить боль Тэкли. Она права, но материнское сердце отвергает все доводы разума Ну как-то так.