Сколько бы мы не пытались жить правильно, в нашей душе, в глубине нашего сознания жива романтика, она неистребима, как и чувство прекрасного, извечное стремление к справедливости, к совершенствованию жизни и самих себя.
Случайно взяла Лермонтова, и почему-то он совершенно иным стал в моих глазах — его поэзия, конечно, удивительно своеобразна! А Пушкин, Есенин! Какова должна быть сила воображения, наблюдательность и проникновенность у поэтов, так высокохудожественно и образно описавших природу, отношение к матери, Родине. Сколько теплых
и нежных слов они выразили в своих стихотворениях. Люди со сходной направленностью могут идти совершенно разными путями к достижению целей и, используя для этого свои, особенные приемы и Кто-то в своем творчестве использует символизм, т. е. некие придуманные слова, непонятные читателю, (В. Брюсов, К. Бальмонт).
Другие пользуются приемами акмеизма, т. е. реальным изображением действительности (А. Ахматова, Н. Гумилев). При чтении данных стихотворений не возникает вопросов о его содержании. В этом сила и тайна лирики.
Каждый человек, в силу его интеллекта и мировоззрения, интересуется творчеством, которое
ему близко по духу, разуму, кругозору.
Очевидно, что каждый из нас воспринимает поэзию по-своему. Не смотря на разное отношение людей к поэзии, она возрождает человека. Творчество поэтов для нас — святая святых, чью красоту мы сохраним на всю жизнь. Человек рождается для познания внешнего мира, законов его развития. Только от человека зависит, какой будет его жизнь — полной, интересной или пустой, однообразной.
Объяснение:
1. Запіс слова з дапамогай фанетычнай транскрыпцыі.
2. Падзел на склады, колькасць і тыпы складоў (прыкрыты ці непрыкрыты, адкрыты ці закрыты), націскны склад.
3. Тып націску (рухомы ці нерухомы).
4. Характарыстыка гукаў:
- галосных: а) паводле ўдзелу губ, месца пад’ёму языка, ступені пад’ёму языка; б) з улікам графічнага абазначэння;
- зычных: а) паводле ўдзелу голасу і шуму тварэння, месца ўтварэння, цвёрдасці-мяккасці, працягласці (калі падоўжаны гук, адзначыць гэта); б) з улікам графічнага абазначэння.
5. Колькасць гукаў і літар.
У школе
1. Арфаграфічнае напісанне слова.
2. Колькасць складоў, месца націску (націскны склад).
3. Характарыстыка гукаў: галосны (якой літарай абазначаны), зычны (звонкі ці глухі, цвёрды, зацвярдзелы ці мяккі, свісцячы ці шыпячы; якой літарай абазначаны).
4. Колькасць гукаў і літар.
Узоры выканання фанетычнага разбору словаВекавыя дубы стаяць паважныя, спакойныя у сваей велічы. (Шам.)
У ВНУ
1. [стаjац'].
2. У слове два склады: [ста] — прыкрыты, адкрыты, . [jац'] — прыкрыты, закрыты, націскны.
3. Мае рухомы націск (параўн: стаІце і стОйце)
4. [с] — зычны, шумны, глухі, шчылінны, свісцячы, пярэднеязычны, зубны, цвёрды; абазначаны літарай с (эс).
[т] — зычны, шумны, глухі, змычны, пярэднеязычны, зубны, цвёрды; абазначаны літарай т (тэ).
[а] — галосны, нелабіялізаваны, сярэдняга рада, ніжняга пад’ёму, абазначаны літарай а (а).
[j] — зычны, санорны, шчылінны, сярэднеязычны, мяккі (не мае адпаведнага цвёрдага); абазначаны разам з наступным [а] літарай я (я).
[а] — галосны, нелабіялізаваны, сярэдняга рада, ніжняга пад’ёму; абазначаны разам з папярэднім [j] літарай я (я).
[ц'] — зычны, шумны, глухі змычна-шчылінны, свісцячы, пярэднеязычны, зубны, мяккі; абазначаны спалучэннем літар ц (цэ) і ь (мяккі знак).
5. У слове 6 гукаў і 6 літар.
У школе
1. Стаяць.
2. У слове два склады; націск падае на другі склад (стаЯць),
3. с — зычны, глухі, цвёрды, свісцячы; абазначаны літарай с (эс).
т — зычны, глухі, цвёрды; абазначаны літарай т (тэ).
а —галосны; абазначаны літарай а (а).
й — зычны, звонкі, мяккі; абазначаны разам з наступным гукам а літарай я (я).
а — галосны; абазначаны разам з папярэднім гукам й літарай я (я).
ц’ — зычны, глухі, мяккі; абазначаны спалучэннем літар ц (цэ) і ь (мяккі знак).
4. У слове 6 гукаў і 6 літар.
А на дварэ ўжо вечарэе, і ночка блізка, змрок гусцее. (К-с)
У ВНУ
1. [бл'іска].
2. У слове два склады: [бл'і] — прыкрыты, адкрыты, націскны, [ска] — прыкрыты, адкрыты.
3. Мае рухомы націск (параўн.: блІзка і бліжЭй).
4.[б] – зычны, шумны, звонкі, змычны, губна-губны, цвёрды; абазначаны літарай б (бэ),
[л'] — зычны, санорны, змычна-праходны, пярэднеязычны, зубны, мяккі; абазначаны літарай л (эл).
[і] — галосны, нелабіялізаваны, пярэдняга рада, верхняга пад’ёму; абазначаны літарай і (і).
[с] — зычны, шумны, глухі, шчылінны, свісцячы, пярэднеязычпы, зубны, цвёрды; абазначаны літарай з (зэ).
[к] — зычны, шумны, глухі, змычны, заднеязычны, цвёрды; абазначаны літарай к (ка).
[а] — галосны, нелабіялізаваны, сярэдняга рада, ніжняга пад’ёму; абазначаны літарай а (а).
5. У слове 5 гукаў і 5 літар.
У школе
1. Блізка.
2. У слове два склады; націск падае на першы склад (блІзка).
3. б – зычны, звонкі, цвёрды; абазначаны літарай б (бэ).
л’ – зычны, звонкі, мяккі; абазначаны літарай л (эл).
і — галосны; абазначаны ліарай і (і).
с — зычны, глухі, цвёрды, свісцячы; абазначаны літарай з (зэ).
к — зычны, глухі, цвёрды; абазначаны літарай к (ка).
а — галосны; абазначаны літарай а (а).
4. У слове 5 гукаў і 5 літар.