. Буду очень благодарен. Падкрэсліце азначэннi як члены сказа. Дапасаваныя абазначце літарай д, а недапасаваныя - лiтарай н.
1. Слёзы радасці стаялі ў дзелавых вачах. 2. Маладой бярозцы павязала восень жоўтую хусцінку з белай павуцінкай. 3. Вясна вядзе на луг и нараджае жаданне гарэзліва весяліцца, бегаць i скакаць. 4. На двары нас сустрэла стройная чарнявая дзяўчына ў квяцістай сукенцы з кароткімі рукавамі. 5. За дарогу дамоў, да мацi шчаслівейшай няма дарогі. 6. Дзяўчынка адзінаццаці год, трымаючы за руку малое хлапчане, пазірала на машыну.
Аджывае чалавек сваё жыццё, аднойчы прыходзіць яго вечар, старасць, той час, калі чалавек закончыць сваё зямное існаванне. Але ёсць нешта вечнае: любоў, разуменне ўласнага прызначэння на зямлі. Гаворачы словамі аўтара: «Жыццё — выпрабаванне чалавека на чалавечнасць. I ўвечары павінна свяціць сонца» . (Жыць сумленна, спагадліва, чэсна, бо тое няправеднае, што было ў маладосці, балюча адгукнецца ў старасці. Вечар чалавечага жыцця будзе спакойным, калі ты жыў з дабром, згодай, з любоўю ў сэрцы; калі побач з табой будуць твае дзеці, унукі, якія ніколі не забудуць «смачную ваду свайго дзяцінства