Нам продкаў кемкасць захавала
Шмат весцяў дзіўных з быўшых год, - метафара
Хоць гэтых весці ўжо нямала
Ў няпамяць кінуў сам народ. - метафара
Усё ж яшчэ штось засталося
Унукам з прадзедаў жыцця...
Няхай жа гэтыя калоссі
Мінуць скаранне небыцця! - эпитет
Няхай той час, што згінуць мусіў
У беспрасветнай векаў мгле, - эпитет
Для беспрыпыннай Беларусі - эпитет
Хоць толькі ў песні ажыве.
Збіраць пачнем зярно к зярняці,
Былое ў думках ускрашаць, - метафара
Каб быт на новы лад пачаці
I сеўбу новую пачаць. - метафара
Пачнём дакапывацца самі
Разгадкі нашых крыўд і бед,
Што леглі цёмнымі лясамі
На нашай долі з даўных лет. - метафара
Пачнём някратаны паданні
Сачыць пад бацькаўскай страхой, - метафара
Шукаць ад рання і да рання,
А толькі хай шукае свой.
Как-то вечером Катя решила прогуляться по парку. На улице было мокро, так как недавно дождь и на улице слегка моросило. Катя взяла свой любимый зонтик и пошла. Зонтик у нее был (напиши какого он цвета, размер). Когда она гуляла, поднялся ветер и снова пошел дождь, ветер был настолько сильный, что Катя не удержала зонтик и он полетел по ветру, потому что он был маленький и с легкостью поднялся в небо. Летел он недолго, через некоторое время вылетела ворона и поймала в клюв зонтик, полетев с ним к себе в гнездо. Там вороны пристроили зонтик на ветках и развели птенцов. Вороны были довольны новым уютным домиком.