Вясною птушкі вяртаюцца з выраю на радзіму. Найпершы клопат у іх – віць новыя гнёзды.
Буслы робяць свае гнёзды на дрэвах, нават на воданапорных вежах адразу на шмат гадоў. Вясною яны толькі рамантуюць свае жытло і мяняюць у ім падсцілку. У бусліным гняздзе з бакоў і знізу нярэдка ладзяць сабе гнёзды і вераб’і.
Чорныя кучкі галля ў вершалінах дрэў – гэта грачыныя гнёзды. Калі на дрэвах зазелянее лісце, іх цяжка заўважыць. Вясковыя і гарадскія ластаўкі вяртаюцца з выраю позна, у маі. Гнёзды лепяць пад дахамі, у нішах будынін, там, куда не могуць дабрацца каты. Лепяць іх з камячкоў зямлі, розных сцяблінак, валаскоў, нітачак. Змочваюць слінаю, перамешваюць і трывала прыклейваюць да сцен. Унутры высцілаюць мяккімі сухімі травінкамі, пер’ем.
Берагавыя ластаўкі майструюць свае гнёзды ў глыбокіх норках. Кормяцца яны пераважна мошкамі, ловячы іх на ляту ў паветры. Над цёплаю рачною вадою мошак болей, чым у іншых мясцінах. Таму для сваіх птушыных калоній і абіраюць берагавыя ластаўкі абрывістыя пясчаныя берагі.
У норцы, пад карэннямі на абрывах, робіць гняздо і зімародак. Гэту невялікую даўгадзюбую, зеленавата-бліскучую птушку не часта пабачыш. Яшчэ радзей удаецца назіраць, як нырае зімародак у ваду: ён звычайна корміцца маленькімі рыбкамі.
Чарацянкі робяць гнёзды ў выглядзе кошыка, ладкуюць іх на сцяблінках трыснягу альбо на лазовых ці вярбовых галінках. Плятуць свае кошыкі з сухіх травінак, палосачак кары, конскіх валасоў. Унутры высцілаюць сухім лісцем, пухам, мяккімі кветкавымі мяцёлачкамі. Калі праклюнуцца з яек птушаняты, яны люляюцца ў гэтых кошыках, як у калысцы. А гняздо садовай чарацянкі можна знайсці і пры хаце, у зарасніку крапівы альбо малінніку.
Сінічкі ў вырай не лятаюць. Жывуць пастаянна з намі. Селяцца не толькі ў лясах і вербавых зарасніках уздоўж рэк і ручаёў, але і ў парках, садах. Гнёзды робяць у дуплах дрэў, у шчылінах будынкаў, нават у вулічных ліхтарах. З сухіх галінак і травінак, імху, ваты. Унутры высцілаюць валаскамі, поўсцю, раслінным пухам.
Минск (белор. Мінск) — столицаБелоруссии, административный центрМинской области и Минского района, в состав которых не входит, поскольку является самостоятельной административно-территориальной единицей с особым (столичным) статусом, Город-герой. Крупнейший транспортный узел, политический, экономический, культурный и научный центр страны. Является ядром Минской агломерации. В Минске находится штаб-квартира СНГ. Десятый по численности населения (без учёта пригородов) город в Европе, третий — в ЕАЭС. Город расположен недалеко от географического центра страны и стоит на реке Свислочи. Площадь составляет 348,84 км², население — 1982,5 тыс. человек (на 1 января 2018 года)[2] без учёта пригородов.
Столица БелоруссииМинск белор. Мінск

Против часовой стрелки, начиная с верхнего правого угла: Красный костёл, городская ратуша, собор Петра и Павла, театр оперы и балета, площадь Независимости,Привокзальная площадь
Вясною птушкі вяртаюцца з выраю на радзіму. Найпершы клопат у іх – віць новыя гнёзды.
Буслы робяць свае гнёзды на дрэвах, нават на воданапорных вежах адразу на шмат гадоў. Вясною яны толькі рамантуюць свае жытло і мяняюць у ім падсцілку. У бусліным гняздзе з бакоў і знізу нярэдка ладзяць сабе гнёзды і вераб’і.
Чорныя кучкі галля ў вершалінах дрэў – гэта грачыныя гнёзды. Калі на дрэвах зазелянее лісце, іх цяжка заўважыць. Вясковыя і гарадскія ластаўкі вяртаюцца з выраю позна, у маі. Гнёзды лепяць пад дахамі, у нішах будынін, там, куда не могуць дабрацца каты. Лепяць іх з камячкоў зямлі, розных сцяблінак, валаскоў, нітачак. Змочваюць слінаю, перамешваюць і трывала прыклейваюць да сцен. Унутры высцілаюць мяккімі сухімі травінкамі, пер’ем.
Берагавыя ластаўкі майструюць свае гнёзды ў глыбокіх норках. Кормяцца яны пераважна мошкамі, ловячы іх на ляту ў паветры. Над цёплаю рачною вадою мошак болей, чым у іншых мясцінах. Таму для сваіх птушыных калоній і абіраюць берагавыя ластаўкі абрывістыя пясчаныя берагі.
У норцы, пад карэннямі на абрывах, робіць гняздо і зімародак. Гэту невялікую даўгадзюбую, зеленавата-бліскучую птушку не часта пабачыш. Яшчэ радзей удаецца назіраць, як нырае зімародак у ваду: ён звычайна корміцца маленькімі рыбкамі.
Чарацянкі робяць гнёзды ў выглядзе кошыка, ладкуюць іх на сцяблінках трыснягу альбо на лазовых ці вярбовых галінках. Плятуць свае кошыкі з сухіх травінак, палосачак кары, конскіх валасоў. Унутры высцілаюць сухім лісцем, пухам, мяккімі кветкавымі мяцёлачкамі. Калі праклюнуцца з яек птушаняты, яны люляюцца ў гэтых кошыках, як у калысцы. А гняздо садовай чарацянкі можна знайсці і пры хаце, у зарасніку крапівы альбо малінніку.
Сінічкі ў вырай не лятаюць. Жывуць пастаянна з намі. Селяцца не толькі ў лясах і вербавых зарасніках уздоўж рэк і ручаёў, але і ў парках, садах. Гнёзды робяць у дуплах дрэў, у шчылінах будынкаў, нават у вулічных ліхтарах. З сухіх галінак і травінак, імху, ваты. Унутры высцілаюць валаскамі, поўсцю, раслінным пухам.