1. У яго іх ахвотна куплялі ўсюды, і ён жыў з жонкай прыпяваючы. (Змітрок Бядуля, "Бондар") [ ], i [ ]. 2. Ён узяў пяро ў рукі, і на яго твары выразілася вучонасць. (Змітрок Бядуля, "Летапісцы") [ ], i [ ]. 3. Млела блізка рэчка сярод цішы летняй ночы, і праменні месяца залацілі нямы чарот... (Змітрок Бядуля, "Загадка") [ ], i [ ]... 4. Мы зрэдку перазвоньваліся, сустракаліся яшчэ радзей, але ж вось ён дачуўся, сабраўся і перадачку прынёс. (Янка Брыль, "Муштук і папка") [ ], але [ ]. 5. Юста знікала ў сенцах, а ён памалу зачыняў гумно і, не спяшаючыся, ішоў у хату. (Янка Брыль, "Ніжнія Байдуны") [ ], a [ ]. 6. Так патрабаваў Трушкевіч, а гэты старшы лейтэнант з акружэнцаў першага лета вайны і спаганяць, і патрабаваць умеў добра. (Васіль Быкаў, "У тумане") [ ], a [ ]. 7. Дойдуць урэшце да жытла, абагрэюцца, паядуць гарачае бульбачкі, і ўся хвароба адстане. (Васіль Быкаў, "Сотнікаў") [ ], i [ ]. 8. Карова скубла ўнізе, а Сцепаніда пастаяла яшчэ на гасцінцы, азіраючы з невысокай насыпкі знаёмае да драбніц некалі сваё хутарское поле. (Васіль Быкаў, "Знак бяды") [ ], a [ ]. 9. Наперадзе, мусіць, чакалі яго і яшчэ болей родныя мясціны, а там, за грудком на дарозе, маглі паявіцца людзі. (Васіль Быкаў, "Аблава") [ ], a [ ]. 10. Справы пачакаюць да сухіх дарог, а цяпер сядзі, браце, ля печкі. (Уладзімір Караткевіч, "Зброя") [ ], a [ ].
З кожным днём становіцца халадней. Сонца свеціць, але не грэе. За дзень зямля не паспявае награвацца. Дні становяцца карацей, а ночы даўжэй. Рана цямнее. Лісце на дрэвах жоўкнуць і ападае. Уся зямля абсыпаная якое апала лісцем. Радзеюць верхавіны дрэў. Не чуваць спеваў птушак. Высахла трава. Звялі кветкі. Неба часта пакрываецца цёмнымі хмарамі. Ідуць халодныя касыя дажджы. Дзьме рэзкі, пранізлівы вецер. Сабраны ўраджай у садах і гародах. На палях пуста. Толькі дзе-нідзе зелянеюць ўсходы озимины. Усе нагадвае пра тое, што прыйшла восень.
2. Ён узяў пяро ў рукі, і на яго твары выразілася вучонасць. (Змітрок Бядуля, "Летапісцы") [ ], i [ ].
3. Млела блізка рэчка сярод цішы летняй ночы, і праменні месяца залацілі нямы чарот... (Змітрок Бядуля, "Загадка") [ ], i [ ]...
4. Мы зрэдку перазвоньваліся, сустракаліся яшчэ радзей, але ж вось ён дачуўся, сабраўся і перадачку прынёс. (Янка Брыль, "Муштук і папка") [ ], але [ ].
5. Юста знікала ў сенцах, а ён памалу зачыняў гумно і, не спяшаючыся, ішоў у хату. (Янка Брыль, "Ніжнія Байдуны") [ ], a [ ].
6. Так патрабаваў Трушкевіч, а гэты старшы лейтэнант з акружэнцаў першага лета вайны і спаганяць, і патрабаваць умеў добра. (Васіль Быкаў, "У тумане") [ ], a [ ].
7. Дойдуць урэшце да жытла, абагрэюцца, паядуць гарачае бульбачкі, і ўся хвароба адстане. (Васіль Быкаў, "Сотнікаў") [ ], i [ ].
8. Карова скубла ўнізе, а Сцепаніда пастаяла яшчэ на гасцінцы, азіраючы з невысокай насыпкі знаёмае да драбніц некалі сваё хутарское поле. (Васіль Быкаў, "Знак бяды") [ ], a [ ].
9. Наперадзе, мусіць, чакалі яго і яшчэ болей родныя мясціны, а там, за грудком на дарозе, маглі паявіцца людзі. (Васіль Быкаў, "Аблава") [ ], a [ ].
10. Справы пачакаюць да сухіх дарог, а цяпер сядзі, браце, ля печкі. (Уладзімір Караткевіч, "Зброя") [ ], a [ ].