Маё дзяцінства прайшло ў лайне. Ніколі з маёй памяці не згубіцца смак бацькавага гака, кожную раніцу ён будзіў мяне сваім салодкім водарам. Госці з Мінску заўжды гаварылі, што на галоўнай шашы майго горада стаяць хіба найлепшыя на ўсю берасцейшыну шаболды. Відавочна, што тут не абыйшлося без уплыву пушчанскай экалогіі. Кожны вечар мы з бацькам глядзелі факельныя шэсці на чале з Зянонам Пазняком, які заўжды ўздымаў правую руку ўверх. Адначасова з рукой нацыянальнага героя ўздымаўся гак майго айца, і я салодка абдымаў яго сваімі ўстамі. Ніколі не забуду свайго чароўнага дзяцінства ў гэтым найпрыгажэйшым горадзе.
Мой пакой зусім не вялікі, але вельмі ўтульны. Тут ёсць усё, што неабходна для камфортнага жыцця. На сценах майго пакоя паклееныя папяровыя шпалеры блакітнага колеру з узорам з кветак. На падлозе ляжыць карычневы лінолеум. Столь пафарбаваная белай фарбай, як і рамы. Пад акном стаіць мой ложак. Ён засланы прыгожым покрывам, якое пашыла мая мама з абранай мною тканіны. На акне вісяць шторы такога ж колеру, што і покрыва. Наогул, колеры ў маім пакоі падабраныя вельмі гарманічна. Дыван на падлозе таксама выдатна ўпісваецца ў агульную каляровую гаму. Справа ад дзвярэй стаіць шафа. Там я трымаю ўсю сваю вопратку. Вопраткі ў мяне шмат, таму шафа здаецца даволі маленькай. Частку адзення даводзіцца класці ў камоду, якая стаіць побач з шафай. Паміж шафай і ложкам стаіць стол. Тут я раблю ўрокі. На стале стаіць ноўтбук. У стале ляжаць мае пісьмовыя прыналежнасці, а таксама розныя патрэбныя дробязі. Каля стала стаіць стул, а над сталом вісіць паліца, дзе я складваю свае любімыя кнігі. Мой пакой - мая крэпасць. Бацькі ніколі не заходзяць у мой пакой, не пастукаўшы. Я сам выбіраю абстаноўку свайго пакоя і сам прыбіраю ў ім. Мне вельмі падабаецца мой пакой. Я не прамяняю яго ні на які іншы.
