- Да бабулі паехалі абодва. Вернуцца толькі ўвечары.
- А чаму яны мяне не папярэдзілі, што паедуць? Я, можа быць, і сам бы бабулю дачуўся.
- А яны спачатку не плянавалі ехаць. Потым бабуля патэлефанавала, прасіла, каб яны прыехалі, дапамаглі ей. Ей трэба, каб тата старую дзіцячую ложачак сабраў і адвез, куды трэба.
- Ложачак? Навошта?
- А, Віця, ты ж яшчэ не ведаеш! У цеткі Іны і дзядзькі Вовы нарадзілася маленькая дзяўчынка, сення рана раніцай.
- Ух, ты!
- Грошай у іх цяпер мала, вось наша бабуля і вырашыла ім дапамагчы. Знайшла старую ложачак і дзіцячую ванначку, розныя рэчы для маляняці. Усе яны ў добрым стане. Цяпер хоча пераправіць іх цетцы Іне.
- А як назавуць дзяўчынку?
- Яшчэ не вырашылі, але хочуць, накшталт, Полинкой назваць.
- Добра. Паліна - прыгожае імя. Цяпер у нас з'явілася траюрадная сястрычка!
1. [Адступалі балоты і на заходнім баку], (дзе рунелі ці жаўцелі да краю лесу палі), таксама скупыя, няўдзячныя, (хоць у іх глебе і было менш пяску).
2. [Што гэта за дарожка, можна меркаваць хоць бы з таго], (што ездзілі па ёй смела толькі ў маразы), (калі і непралазная твань навокал рабілася цвёрдая, як ток), ці ўлетку, (калі дарожка перасыхала).
3. [У двары, (што быў за гэтым), жанчына несла зелле свінні і падсвінку], (якія рохкалі і вішчалі так прагна), (што віск іх на час заглушыў усе іншыя гукі куранёўскай раніцы).
4. (Калі Васіль пад'ехаў да сенажаці), [Чарнушка ўжо выводзіў з аглабель распрэжанага каня].
5. [Адмахнуўшыся ад камароў, коса зірнуўшы на Чарнушкаў, убачыў, (што Цімох яшчэ корпаецца каля воза), і задаволена падумаў], (што пачынае раней).
