Шэры журавель (серая птица журавль ) - журавель небасхiла/ сузор'я (слово журавель спользуется как часть небосвода, созвездие)
Ззяюць зоркi - зоркi погляд,
Буры грызлi (бурый медведь гризли) - грызлi моркву
Адкрытая рана - Рана прачнулася
Жамчужныя каралi (жемчужные бусы/ожерелье ) - каралi сцэны (каралi балу)
Сталi у рад- Урад Беларусi
Даволi хутка (достаточно быстро) - iмкнецца да волi (стремится к воле ) - камуна Даволi (коммуна Даволi)
Зробiць любы (чалавек) сделает любой человек- любы сэрдцу
Брылi па дарозе - брылi галаву
Драўляныя сталы - сталы чалавек
Белору́сский язы́к (самоназвание — беларуская мова) — один из восточнославянских языков, национальный язык белорусов.
Белорусский язык — государственный язык Республики Беларусь (наравне с русским), вс язык некоторых муниципалитетов Польши, официальный язык Союзного Государства.
Общее число владеющих — примерно 7 миллионов человек[2].
Для записи белорусского языка используется кириллица (см. белорусский алфавит), весьма редко и неофициально — латинский алфавит (см. белорусский латинский алфавит). Имеет два варианта языковой нормы: доминирующая официальная орфография (введённая с 1933 года) и тарашкевица (также именуемая «классическое правописание», официально применявшаяся с 1918 по 1933 год; ныне используемая ограниченно и неофициально)
Объяснение:
Давер
Ён быў худы: скура ды косці. І пайшло па вёсцы, што сабака шалёны. У яго кідалі чым папала. Жывёліна пакінула вёску і стала жыць у прыбярэжным лазняку.
Я вельмі хваляваўся. Дзе жыве? Чым харчуецца? Зіма ж на двары. Аднойчы не вытрымаў. Набіў кішэні хлебам і пайшоў шукаць небараку.
Ён выбег мне насустрач. На яго страшна было глядзець. Жывот падцягнула да самай спіны. Сабака брахаў да хрыпаты. Я кінуў акрайчык хлеба. Жывёліна паглядзела на мяне недаверліва, але хлеб узяла і знікла ў кустах. Потым зноў вярнулася . З кустоў даносілася слабое скавытанне. Шчаняты! Вось каму жывёліна адносіла мае гасцінцы. Хоць сама была галодная, але так і не паласавалася хлебам. Як і кожная маці, што аддае лепшае сваім дзецям.
Назаўтра сабака падпусціў мяне бліжэй да шчанят. Дзеці былі такія ж худыя, як і маці.
Аднойчы жывёліна ўзяла шчаня і паклала да маіх ног, потым прынесла другое і даверліва паглядзела мне ў вочы. Усю сямейку я прывёў дадому і зрабіў цёплую будку.
Пераказ (каб не парушаць “аўтарскае права”, захоўваю нават знакі прыпынку):
Давер
«Ён быў худы. І пайшоў ён у госці. Але ж сабака асталася дома. Давер перажываў за яе. У гастях у яго кідалі чым папала. Потым калі ён прыйшоў да дому, сабакі не было і ён пайшоў іскаць яе. Шмат часу Давер шукаў сваю сабаку, но так і не найшоў. І ён пайшоў да хаты. Каля хаты Давер пачуў як некая сабака лает. І ён пабег на гэты лай. Но здалося, што гэта была не яго сабака. Потым Давер пайшоў у хату і калі прыйшоў ён убачыў сваю любімую сабаку. Давер так абрадаваўся свёй сабаке і сказаў: зіма ж на дварэ».