Вера Вярба
Я не глытала па акопах дыму
І франтавых не ведала дарог.
Калі я нарадзілася, Радзіма,
Ты святкавала свята перамог.
І не выццё варожых самалётаў,
І не агонь , што пёк тваю зямлю, −
Чаромху помню, як цвіла ля плота,
Як падалі зярняты на раллю.
Цябе, вясняная, я помню ў цвеце,
Люблю з маленства, родная, люблю.
І за таго, каго няма на свеце,
Хто ўсё аддаў за родную зямлю.
Мае сябры ў жыцці дасхочу бралі
Усё, чым навучаеш даражыць.
Мы за цябе яшчэ не паміралі,
Мы за цябе, Радзіма, будзем жыць!
