1.На мой погляд , кожны з нас павінен мець лепшую сяброуку , якая можа падтрымаць у цяжкую хвіліну. Гэты чалавек разумее цябе з паўслова , ведае пра цябе нават крыху больш , чым ты сам. На шчасце , у маім жыцці ёсць такі чалавек. Маю сяброўку клічуць Насця. Не магу сказаць , што мы сябруем з самага ранняга дзяцінства , але , нягледзячы на гэта, маем масу агульных інтарэсаў і захапленняў. Напрыклад , чытаем кнігі аднаго жанру , любім разам праводзіць час, захапляецца фiльмамi і спортам. Таксама варта заўважыць , што мы з Стасай вельмі падобныя. Але справа не ў знешнасці , а хутчэй у характары . Нас аб'ядноўваюць такія якасці, як дабрыня , спагадлівасць , сумленнасць . Гэтыя рысы праяўляюцца і ў адносінах адзін да аднаго. Асабіста я паважаю меркаванне сваёй сяброўкі , нярэдка прыслухоўваюся да яго. Вялікую ролю адыграў у нашай дружбе і той факт , што мы вучымся ў адным класе. Гэта значыць, можна сказаць , увесь вольны час праводзім разам. Я памятаю шмат розных падзей , якія дарогі нам абодвум . Я магу быць цвёрда ўпэўненая ў Насце . Яна не здольная на подласць , ніколі не здрадзіць мне. Я лічу , што самае галоўнае ў дружбе - гэта казаць праўду , ні ў якім разе не хітраваць. Аксана таксама прытрымліваецца гэтага правіла , і заўсёды адкрывае перада мной праўду, якой бы горкай яна часам не была . Мая сяброўка паказвае мне на памылкі , спрабуе выправіць мяне ў лепшы бок. Безумоўна , часам гэта не вельмі прыемна чуць , але я выдатна разумею , што Насця права. Менавіта за гэта я цаню яе больш за ўсё. Наўрад ці ў маім жыцці сустрэнеш такія людзі як Аксана. Я больш чым ўпэўненая , што наша сяброўства працягнуцца яшчэ вельмі доўга. Па крайняй меры, я буду рабіць для гэтага ўсё магчымае 2.У мяне шмат сяброў і таварышаў : у школе, у двары, у секцыі футбола, дзе я займаюся. А Марат сярод іх – лепшы сябар. Мы жывем з ім у адным двары і вучымся ў адным класе. Праўда, за адной партай мы з Маратам не сядзім. Настаўнікі нас рассаджваюць, каб мы не адцягвалі адзін аднаго на ўроках.У майго сябра цёмныя валасы, карыя вочы. Ён худы і трохі ніжэй за мяне ростам, хоць мы з ім аднагодкі. Але пры гэтым Марат моцны, трывалы і не скардзіцца на спартыўную форму.Мы сябруем з Маратам ўжо чатыры гады. Разам мы гуляем у футбол і баскетбол. Ездзім на роварах на раку і ловім там рыбу. Калі мае бацькі едуць на пікнік, то мы бярэм з сабой Марата, і наадварот. Яшчэ мой сябар прыходзіць да мяне гуляць у кампутарныя гульні і сядзець у інтэрнэце, таму што ў яго дома інтэрнэт не праведзены.Марат добры і вясёлы хлопчык, ён заўсёды бадзёры і ў добрым настроі. Сваімі жартамі ён умее падняць настрой мне і іншым сваім таварышам. У Марата добра атрымліваецца распавядаць анекдоты і смешныя гісторыі.Марат застаецца добрым сябрам не толькі ў гульнях , але і ў бядзе. Таму складанне пра сапраўднага сябра я вырашыў напісаць менавіта пра яго, а не пра некага іншага. Бо менавіта гэты хлопец заўсёды дапамагае мне, і не толькі тады , калі я прашу. Часта Марат сам бачыць, што я сам не магу справіцца з нечым. Тады ён , не чакаючы спяшаецца дапамагчы ці даць карысную раду.
Пошел снег.Сначала очень мелкий, а потом как повалил крупными хлопьями.Я выбежала на улицу.Подняла вверх голову посмотреть как падает снег.О,это чудо!Высоко-высоко в небе снежинки кружат хоровод. Снег состоит из красивых снежинок.Которые все разные.Даже по "Дискавери" говорили,что каждая снежинка уникальна.И одинаковых не бывает.Снежинки легко парят в воздухе, а потом тихо ложатся на землю, на крыши домов,на ладошки.Я протянула перед собой руки ладошками вверх.И тут одна из снежинок изящно и грациозно приземлилась на мою ладонь.Едва-едва коснулась варежки.Она, действительно ,необыкновенно красива!Такая острая и симметричная,по кругу повторяется многогранный узор.Конечно,природа постаралась,когда придумывала снежинки!
Когда "Третья охота" публиковалась в журнале, редакторы уговорили меня без труда, конечно, смягчить формулировку. Но даже и в этом смягченном виде мое утверждение вызвало большое количество согласных между собой, но несогласных с моим утверждением читательских мнении. Вот хотя бы одно из них: "Не могу не возразить против оптимистического утверждения, что "грибы сейчас основательно изучены". Чтение литературы оставляет обратное впечатление. Правда, встречается много любопытных утверждений, что козляк, мокруха еловая и рядовка фиолетовая - грибы-антибиотики; что переченый груздь - средство от туберкулеза; что некоторые виды грибов задерживают рост раковой опухоли (исследования японских ученых); что с навозника лечат алкоголизм (опыт чехословацких врачей); что профессор Введенский, как утверждает А. Молодчиков в своей книжке "В мире грибов", считал красный мухомор прекрасным белым грибом и, вымочив его в уксусе, с аппетитом употреблял без вреда для здоровья... Все это занятно, но я не решусь ни испробовать мухомор, ни рекомендовать кому-либо от запоя серый навозник. Впрочем, шутки в сторону. Вот передо мной монография Б. П. Василькова "Белый гриб" (Л.: Наука, 1956). В конце список литературы, занимающий 13 страниц убористого шрифта. Казалось бы, до предела изучен этот царь грибов. Но листаешь книжку и поражаешься, как часто автор прибегает к осторожным "по-видимому, можно предположить, по всей вероятности". Как часто, приведя противоположные утверждения, не решается сделать вывод. "До сих пор о связи белого гриба с другими видами грибов ничего строго определенного не известно" (с. 58). "Вопрос питательности съедобных грибов, и в частности белого, тоже еще далеко не решен" (с. 111). "Что касается питательности и вкусовой ценности различных форм белого гриба, то научные опыты в этом направлении, насколько известно, еще не проводились" (с. 112). И совсем откровенно: "Мы еще недостаточно хорошо знаем биологию белого гриба и ему подобных видов" (с. 91). Нет уж, никак нельзя сказать, что грибы изучены основательно. Приведя эту выдержку из читательского письма, я должен сказать, что писем было много. Конечно, каждая книга вызывает читательские отклики. Но письма на мою "грибную" книгу отличаются одной особенностью. Каждый корреспондент стремился дополнить мой текст, описать какой-нибудь случай из своей грибной практики. Поэтому в примечаниях я буду время от времени помещать выдержки из писем моих читателей. А так как некоторые выдержки могут быть длиннее книжной страницы, то я буду вводить их в основной текст и выделять отбивкой и скобками).
На шчасце , у маім жыцці ёсць такі чалавек. Маю сяброўку клічуць Насця. Не магу сказаць , што мы сябруем з самага ранняга дзяцінства , але , нягледзячы на гэта, маем масу агульных інтарэсаў і захапленняў. Напрыклад , чытаем кнігі аднаго жанру , любім разам праводзіць час, захапляецца фiльмамi і спортам.
Таксама варта заўважыць , што мы з Стасай вельмі падобныя. Але справа не ў знешнасці , а хутчэй у характары . Нас аб'ядноўваюць такія якасці, як дабрыня , спагадлівасць , сумленнасць . Гэтыя рысы праяўляюцца і ў адносінах адзін да аднаго. Асабіста я паважаю меркаванне сваёй сяброўкі , нярэдка прыслухоўваюся да яго.
Вялікую ролю адыграў у нашай дружбе і той факт , што мы вучымся ў адным класе. Гэта значыць, можна сказаць , увесь вольны час праводзім разам. Я памятаю шмат розных падзей , якія дарогі нам абодвум .
Я магу быць цвёрда ўпэўненая ў Насце . Яна не здольная на подласць , ніколі не здрадзіць мне. Я лічу , што самае галоўнае ў дружбе - гэта казаць праўду , ні ў якім разе не хітраваць. Аксана таксама прытрымліваецца гэтага правіла , і заўсёды адкрывае перада мной праўду, якой бы горкай яна часам не была . Мая сяброўка паказвае мне на памылкі , спрабуе выправіць мяне ў лепшы бок. Безумоўна , часам гэта не вельмі прыемна чуць , але я выдатна разумею , што Насця права. Менавіта за гэта я цаню яе больш за ўсё.
Наўрад ці ў маім жыцці сустрэнеш такія людзі як Аксана. Я больш чым ўпэўненая , што наша сяброўства працягнуцца яшчэ вельмі доўга. Па крайняй меры, я буду рабіць для гэтага ўсё магчымае
2.У мяне шмат сяброў і таварышаў : у школе, у двары, у секцыі футбола, дзе я займаюся. А Марат сярод іх – лепшы сябар. Мы жывем з ім у адным двары і вучымся ў адным класе. Праўда, за адной партай мы з Маратам не сядзім. Настаўнікі нас рассаджваюць, каб мы не адцягвалі адзін аднаго на ўроках.У майго сябра цёмныя валасы, карыя вочы. Ён худы і трохі ніжэй за мяне ростам, хоць мы з ім аднагодкі. Але пры гэтым Марат моцны, трывалы і не скардзіцца на спартыўную форму.Мы сябруем з Маратам ўжо чатыры гады. Разам мы гуляем у футбол і баскетбол. Ездзім на роварах на раку і ловім там рыбу. Калі мае бацькі едуць на пікнік, то мы бярэм з сабой Марата, і наадварот. Яшчэ мой сябар прыходзіць да мяне гуляць у кампутарныя гульні і сядзець у інтэрнэце, таму што ў яго дома інтэрнэт не праведзены.Марат добры і вясёлы хлопчык, ён заўсёды бадзёры і ў добрым настроі. Сваімі жартамі ён умее падняць настрой мне і іншым сваім таварышам. У Марата добра атрымліваецца распавядаць анекдоты і смешныя гісторыі.Марат застаецца добрым сябрам не толькі ў гульнях , але і ў бядзе. Таму складанне пра сапраўднага сябра я вырашыў напісаць менавіта пра яго, а не пра некага іншага. Бо менавіта гэты хлопец заўсёды дапамагае мне, і не толькі тады , калі я прашу. Часта Марат сам бачыць, што я сам не магу справіцца з нечым. Тады ён , не чакаючы спяшаецца дапамагчы ці даць карысную раду.