Я хачу расказаць Вам аб самім лепшым месцы на зямлі. Гэта мая Беларусь.
Хто аднойчы пабываў у нас, на нашай гасціннай, хай і не зусім багатай рэсурсамі зямлі, той ніколі не забудзе добры, талерантны , спагадны народ — беларусаў.
Так, у нас няма нафты і газу, (хоць можа проста не знайшлі яшчэ , нікеля і жалеза, але затое ў нас выдатная прырода, вельмі прыгожыя азёры, а якія там у нас санаторыі! Беларусам туды патрапіць немагчыма. На шмат месяцаў наперад раскупляюць пуцёўкі расіяне.
А людзі! Вядома, мы не такія раскаваныя як расейцы, не такія вясёлыя, як украінцы, не такія гарачыя як грузіны, не такія спакойныя як прыбалты. Мы не лепш і не горш. Мы іншыя. Добрыя і шчырыя, спагадлівыя і сардэчныя. І паверце мне, вельмі разумныя.
Мой родны Бабруйск з кожным годам становіцца больш прыгожым. А Менск у нас які прыгажун!
Жыць у Беларусі — гэта не проста жыць і належаць вызначанага дзяржаве свету, трэба любіць традыцыі, звычаі, ведаць культуру і мастацтва гэтай краіны. Шанаваць і берагчы прыроду і помнікі архітэктуры, каб захаваць іх для будучых пакаленняў такімі, якія яны ёсць, выдатныя, загадкавыя і якія радуюць вочы рускага чалавека і не толькі.
Роднае месца — гэта там, дзе цябе любяць і чакаюць. Куды прыходзіш і не можаш знайсці, дзе яно канчаецца. Калі адчуваеш перад веліччу і значэннем Радзімы сваё нікчэмнасць , бо, калі кахаць, то — не даводзіць да агульнага. Не дарма, існуе столькі выказванняў вядомых людзей з нагоды Радзімы, абавязку перад Радзімай і любові да яе.
На жаль, у нашым сучасным свеце ўсё нашмат складаней, ёсць людзі, якія пойдуць на ўсё дзеля сваёй краіны, а ёсць здраднікі, якія яе прадаюць.
Мая Радзіма — гэта прыгожая Беларусь. Гэта тое месца, куды я вяртаюся і яна заўсёды мне рада. Яна мяне спарадзіла і выхавала. І я вельмі ўдзячная лёсу, што я нарадзілася беларускім чалавекам, у гэтым ганарлівым сэнсе слова.
Сочинение "Что для меня поэзия" на белорусском языке
Для мяне паэзія-гэта ўнікальны від літаратуры, які больш за іншых раскрывае ўнутраны свет чалавека, бо чытаючы вершы, мы звяртаемся да пачуццяў і перажыванняў лірычнага героя, мы паглыбляемся ў яго ўнутраны свет, мы бачым навакольнае рэчаіснасць яго вачыма. Паэзія, больш набліжаная да музыкі, вучыць адчуваць, перажываць, вучыць глядзець на свет праз душу. Дзівішся, як у такіх невялікіх паэтычных тэкстах перададзена так шмат пачуццяў і думак, часам нават не проста аднаго чалавека, а цэлых пакаленняў, цэлых народаў, і свету ў цэлым.
Паэзія ўнікальная і формай, у якой яна ўвасоблена: рытм, рыфма, памер, - якая надае ёй музычнасць. Чытаеш паэзію з асаблівым пачуццём. Яна зачароўвае, гіпнатызуе. Падобна музыцы, паэзія ўздзейнічае на чалавека не звонку, а знутры.
Але каб навучыцца разумець паэтычны Мова, трэба пастаянна чытаць вершы, трэба ўнікаць у іх, трэба вучыцца ўжывацца ў паэтычны тэкст. Разумець мову паэзіі-гэта праца. Але кожны, хто навучыўся гэтаму, спазнае свет на зусім іншым узроўні, ва ўсіх яго тонкасцях, не проста свет матэрыяльны, а свет ўнутраны.
Объяснение:
Источник: https://nespisal.ru/russkaya_literatura/sochinenie-na-temu-poeziya-v-zhizni-cheloveka.html
