И агнявокая дзянница, як маладая чарауница цябе сагрэе милым смехам, авее духам чыстых борау, палёу, лугоу, нябёс, прасторау и сыпне радасць низким стрэхам. Над шэрым восеньским полем, над скрыжаваннем дарог и далёким лесам сумнай усмешкай блиснула низкае сонца. О, Радзима, табою напоунена сэрца да краю.Я(займеннiк) можа(глагол) сотню(назоунiк) раз(назоунiк) прайшоу(глагол) па(предлог) роднай(прыметнiк) старане(назоунiк) пастор(назоунiк) и(предлог) жаль(назоунiк) яе(займеннiк) шляхоу(назоунiк) дауно(нарэче) знаёмы(прыметнiк) мне(займеннiк).
На другі дзень, калі бацька і маці сядзелі на канапе, да іх падбег Толя, вясёлы, шчаслівы. Ён праціснуўся паміж каленяў бацькі, прытуліўся да яго і сказаў:
А веласіпед сапраўды мне купіш?
Куплю, сынок, куплю. Толькі пакуль што няма дзе ку-піць, — адказаў бацька, а потым звярнуўся да жонкі: — Аку-рат таксама той хлопчык прытуліўся да мяне і прасіў машыну. Ён так быў упэўнены, што перад ім яго татка...
Маці сказала:
Ведаеш, што я думаю: ці мае права наш Толя быць такім іпчаслівым, калі столькі дзяцей засталося без бацькоў?
Чаму ж не? — адказаў бацька. — Ён нічыё месца не зай-мае. А вось мы займаем месца забітых бацькоў, таму не маем права забываць пра іх дзяцей.
Так Максімка, сам таго не ведаючы, увайшоў у жыццё гэтай сям'і. Увайшоў і заняў пэўнае месца ў сэрцы не толькі бацькі, але і маткі, якой часта здавалася, нібы яна сама прысутнічала пры той сустрэчы: пры кожным выпадку яны з замілаваннем успаміналі незнаёмага, далёкага хлопчыка Максімку.
...Была ўжо восень. Дрэвы вакол дзіцячага дома пажоўклі. Апусцелі пясчаныя распрацоўкі. Пранізлівы вецер без пера-шкоды гуляў па пералесках і ўзгорках. 3 зачыненага дома ішоў гул, як з устрывожанага вулля.
Малыя перанеслі сваё будаўніцтва ў памяшканне. Замест пяску ў іх цяпер былі бярвенні, фермы, блокі, кубікі. Як і ра-ней, яны чакалі, што заўтра прыедзе татка і прывязе нешта та-кое, такое...
— А мой татка прывязе мне сто кубікаў!
А мой татка прывязе мне поўны дом кубікаў!.. Раптам падышла цёця Каця:
Максімка, ідзі сюды! Да цябе татка прыехаў!
Нельга сказаць, каб Максімка вельмі здзівіўся: ён і без таго ведаў, што калі-небудзь ды татка прыедзе. Але ўсё ж такі ён за-хваляваўся і пачырванеў.
Цёця Каця ўзяла яго за руку і павяла. А ззаду ніхто не звяр-таў увагі. Хутка Максімка ўбачыў высокага дзядзьку і адразу пазнаў, што гэта той самы татка, які прывёз яму машыну, але тады чамусьці не захацеў узяць яго з сабой. Затое цяпер ён сам падышоў да Максімкі, узяў яго на рукі і сказаў:
— Ну, Максімка, збірайся: едзем дадому, мама чакае.
I зноў Максімка ўбачыў той самы светлы, прыемны твар, зноў адчуў цеплыню на сэрцы і зноў шчыра прытуліўся да гру-дзей таткі.
Але адно вока яго глядзела на таварышаў хітра-хітра.
Объяснение:
Уладзімір Караткевіч
Якуб Колас
Алесь Адамовіч
Іван Пташнікаў
Янка Брыль
Іван Шамякін
Іван Мележ
Кузьма Чорны
Беларуская рэвалюцыйна-дэмакратычная літаратура атрымала магчымасць шырокага развіцця толькі з часу першай рускай рэвалюцыі. Гэта тлумачыцца асаблівасцямі грамадска-гістарычнага становішча ў краіне пры царызме, пераважная парасткі нацыянальнай культуры. У гісторыі беларускай літаратуры ганаровае месца займае творчасць пісьменніка дэмакратычнага кірунку Ф. К. Багушэвіча (гл.
арт. «Ф. К. Багушэвіч »). Традыцыі Ф.
Багушэвіча працягнулі народныя пісьменнікі Янка Купала (гл. Арт. «Янка Купала») і Якуб Колас (гл. Арт. «Якуб Колас»). Абодва яны былі заснавальнікамі сучаснай нацыянальнай беларускай літаратуры.
Іх творчасць атрымала прызнанне ўжо ў перыяд першай рускай рэвалюцыі 1905 - 1907 гг., Яно было цесна звязана з рухам народных мас. Творы гэтых пісьменнікаў, а таксама творы Алаізы Пашкевіч (псеўданім - Цётка, 1876 - 1916) аб'ядноўвае думка пра неабходнасць пераўтварэння жыцця шляхам рэвалюцыі. Героі гэтых твораў - людзі моцнай душы, барацьбіты за свабоду і справядлівасць. У гады першай рускай рэвалюцыі Янка Купала стварыў верш «А хто там ідзе? ». Гэты твор Купалы зрабіла велізарнае ўражанне на М.