Пра абодзьвух хлопчыкаў можна сказаць, што яны добрыя хлопцы і добрыя, надзейныя сябры. Выпадак, апісаны ў аповядзе, не змяньшае каштоўнасці іх сяброўства. Складана даць характарыстыку іх асоб, бо з тэксту апавядання мы ведаем толькі, што Грыша лепш і лягчэй вучыцца. І ён ніколі не адмаўляе Лёне ў дапамозе па вучобе. Паводле тэксту, Лёня і Грыша ўсё робяць разам, і ва ўсім дапамагаюць адзін аднаму. Тое, што здарылася паміж імі пасля кантрольнай па дарозе дадому - выпрабаванне сяброўства, і, на мой погляд, яны яго прайшлі. Тое, што Грыша абурыўся на горшую адзнаку, не дзіўна, гэта бывае з усімі. Больш мяне здзівіла тое, што ён пакінуў сябра аднаго на дарозе. Вядома, калі б не завіруха, небяспека для жыцця, хлопцы не так востра зразумелі б, што адбылося, бо гаворка не толькі аб сяброўстве: нікога нельга пакідаць у небяспечнай сітуацыі. Але гэта - урок на ўсё жыццё, і лепш прайсці яго раней і зрабіць высновы на будучыню. Бо Грыша ўсвядоміў свой учынак, вельмі перажываў і карыў сябе за яго, не быў упэўнены, што прыяцель зразумее і даруе.
Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.
Я это сочинение писала, когда в 6 классе была))
