Беларуская зямля славiцца сваёй гасцiннасцю. (дзейнiк)
Беларуская зямля, якi я шчаслівы зноў бачыць цябе! (зваротак)
Дарагія вучні, стаўцеся да школьнай маёмасці беражліва! (зваротак)
Мае дарагія вучні прыходзілі павіншаваць мяне з днём настаўніка. (дзейнiк)
Слаўныя дзеці, скажыце, як прайсці ў аптэку? (зваротак)
Гэтыя слаўныя дзеці вельмі мне дапамаглі. (дзейнiк)
Шаноўныя настаўнікі, сачыце за паводзінамі сваіх вучняў у транспарце. (зваротак)
Шаноўныя настаўнікі сустрэліся ў актавай зале. (дзейнiк)
Дарагі сябра, калі ўжо мы пабачымся? (зваротак)
Дарагі сябра зрабіў мне лепшы падарунак. (дзейнiк)
Мілы дружа, сядзем разам. (зваротак)
Мілы дружа мне напісаў. (дзейнiк)
Паважаны чытач, беражы кнігу! (зваротак)
Адзін паважаны чытач спытаў, як гэта было магчыма? (дзейнiк)
Квітней, Радзіма мая дарагая! (зваротак)
Радзіма цябе ніколі не забудзе. (дзейнiк)
Настаўнік спазніўся на ўрок. (дзейнiк)
Настаўнік, ты павінен выхоўваць у вучнях сумленне! (зваротак)
"На Бога спадзявайся, але і сам старайся", - вырашыў вожык і палез на дрэва. Лез, звальваўся, зноў лез і зноў звальваўся. Куды яму з яго кароткімі лапкамі! Але не здаецца вожык. З дзяцінства яго вучылі: калі ўлез у дугу - не кажы "не магу".
Праходзіў міма стары мудры вож, убачыў патугі маладога - пасмяяўся. Потым паклікаў сваю сяброўку сароку. Тая скінула яму не адзін, а тры яблыкі. "Не май сто рублёў, а май сто сяброў", - сказаў стары вож, накалоў два яблыкі на калючкі ды папоўз дахаты. А малады вожык, хрумкаючы апошні яблык, яшчэ доўга раздумваў над словамі старога.