Не той сябра , хто вусны мажа, а той ,хто прауду кажа. 2) з ким пазнаешся , таким и застанешся.3) той не можа быць другам , хто абыдзе у бядзе кругам.4) не карай божа , ни чым, як сябрам лихим.5) лепш сто сяброу, чым сто рублеу.6) новых сяброу нажывай а старых не забывай.7) гора с горой не сходицца а чалавек з чалавекам завседы.8) недруг паддаквае, а друг спорыць.9) адзин другога даводзиць да лихого.10) разумный вораг , лепей дурнога сябра.11) усе сябры да пары.12) адзин пень гарэу, другий спину грэу.
Двайнiком свайго непасрэднага начальнiка, яго верным слугою i надзейным памочнiкам з'яўляецца
пiсар Пiсулькiн.
Ён, як i Кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. З вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "Харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".
В. Дунiн-Марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава Кручкова i яго памочнiка Пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва Расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства.
Напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў супраць друкавання камедыi. I толькi ў 1918 г. выдатны твор В. Дунiна-Марцiнкевiча ўбачыў свет.
