Мая сяброўка Віка Маю сяброўку завуць Вікторыя. У яе вялікія выразныя карыя вочы, карычневыя доўгія шаўкавістыя валасы. Твар у яе авальны. З яго амаль ніколі не сыходзіць прыемная ўсмешка. Фігура ў Вікі стройная, падцягнутая. Яна шмат займаецца спортам, любіць бегаць. Апранаецца яна прыгожа. Мая сяброўка вясёлая, добрая, спагадлівая, пазітыўная. Калі я смуткую, яна мяне суцяшае, падбадзёрвае. Яшчэ яна любіць маляваць. І робіць гэта Віка вельмі прыгожа. Я вельмі рада, што ў мяне ёсць такая сяброўка. Яна вельмі добрая.
2. Колькі ўжо акружалі?
3. А накладную даюць на паўтары.
4. Чакалі падмогі з тылу, а там ужо немец.
5. Дакапаліся!
6. Далей, праз які год ці два, бацьку раскулачылі – забралі ў сельсавет увесь іхні набытак, апісалі будынкі, а самога з маткай саслалі.
7. I калі неяк сталі арганізоўваць лыжны агітацыйны прабег на 200 кіламетраў, то ў ліку лепшых лыжнікаў запісалі і Пшанічнага.
8. Мой год пачалі ўжо прызываць.
9. Пасадзілі нас у КПЗ, пачалі следства.
10. Ну, далі каму колькі.
11. Тралявалі ў распадак.
12. Яўны пралік, дурная задумка, нікчэмная мера, і толькі.
13. Здымак каманды-пераможцы надрукавалі ў мясцовай газеце.
14. Што, можа, пралетарскую рэвалюцыю рыхтуюць?
15. З першага ж удару іх тут прыб’юць, як таго камара на лбе.