Я з дзяцінства хацеў мець ката . І нарэшце мая мара спраўдзілася - у мяне дома з'явіўся сіямскі кот Кузя . У Кузі светла -карычневая мыска , цёмныя вушкі , лапкі і доўгі паласаты хвост; гнуткае падоўжанае цела , вялікая круглая галава , на мыску шчаціністыя вусы , бародка і ярка -блакітныя вочы . Колер вачэй змяняецца, калі ён злуецца або пагражае , зрэнкі становяцца то чырвоныя , то зялёныя . Вушы ў ката заўсёды напагатове ; яны ўлоўліваюць найменшы шоргат.Кузя - жывёла капрызнае . Калі ў яго добры настрой , ён гуляе , дазваляе сябе гладзіць , дазваляе другім жывёле ёсць са сваёй міскі , але калі ў яго дрэнны настрой , ён папярэджвае аб гэтым своеасаблівым мяўканне , тады яго лепш не чапаць . Кузя сур'ёзны , байцовыя кот . Калі мы былі ў вёсцы , ён біўся з усімі катамі . Першым у бойку ён НЕ ўступае. Спачатку ён як бы папярэджвае : вые агідным голасам . Амаль на сто восемдзесят градусаў паварочвае шыю ; шэрсць у яго ўстае дыбам, а хвост « ператвараецца » ў распушенную шчаціністую шчотку. Жалю да суперніка ў яго маецца. Ён б'ецца ў тых часоў , пакуль праціўнік не ўцяклі . Кузя - вельмі разумны кот . Ён навучыўся лапамі адкрываць халадзільнік; дзверцы шафаў; калі ўваходныя дзверы не зачынена на замок , ён будзе вісець на ручцы да таго часу , пакуль дзверы не адкрыецца . Кузя любіць глядзець тэлевізар , паляваць на яшчарак , жаб , птушак. І ўсё ж ён вельмі добры кот і любіць сваіх гаспадароў. Мне вельмі падабаецца наш кот .
Мая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Болын за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі. Гэта — бусел. Нашу краіну так і называюць «зямля пад белымі крыламі». Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай. Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.
