У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
З усіх дзяцей мне падабаецца Сцяпан. Толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з'ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».
Не так ужо і даўно, у канцы XX стагоддзя, навукоўцы прагназавалі знікненне кніжнай культуры ўвогуле. У наш век камп'ютэрных тэхналогій, Інтэрнэту, тэлебачання, здаецца людзі ўсё радзей сталі звяртацца да кнігі. Але кнігі застаюцца і яшчэ доўга будуць заставацца вялікім здабыткам культуры.
Як добра пахне друкарскай фарбай новая кніжка! Якія прыгожыя ў яе каляровыя ілюстрацыі! Можна пагартаць яе старонкі, перагледзець каментары. Ды і сёння, калі на кампутарных дысках у многіх ужо сабрана столькі кніжак, колькі ў раённай бібліятэцы, усе ж людзі ідуць у бібліятэку, каб узяць кнігу, якая ўжо пабывала ў многіх чытачоў. Яна захавала іх ўхваляльныя надпісы, знакі абурэння або пытанні, а нейкая кніга захоўвае слязу, якую хто-то выпусціў пад уплывам эмоцый на старонку ...Кнігі - наш духоўны набытак... Адны з'яўляюцца маральным арыенцірам для падрастаючага пакалення, іншыя носяць забаўляльны характар, але несумненна адно - кніга – лепшы крыніца ведаў, нават развіццё інтэрнэту не адштурхнула цікавасць пакупнікоў да друкаванай прадукцыі...
Усё-ткі кампутар для чытання кніг не вельмі падыходзіць – марнуе электраэнергію, псуе зрок, ды і проста не дастаўляе задавальненне. Ды і не ўсе кнігі можна знайсці ў даступным электронным варыянце. Кнігі для бізнесу, для навучання, кнігі з міні-курсамі па розных напрамках – усе яны паступаюць у продаж і даволі доўга не маюць ні арыгінальных, ні пірацкіх аналагаў у інтэрнэце. А бо ў іх каштоўная інфармацыя. Адна кніга-трэнінг ад эксперта па рэкламе можа прынесці выдавецтву нямала прыбытку, але яшчэ яна і прынясе немалую карысць кампаніям, у якіх працуюць яе чытачы.
Такім чынам, кніга можа замяніць вам пару-тройку лекцый і некаторыя курсы павышэння кваліфікацыі.
Вядома, прагрэс не стаіць на месцы, многія чытаюць кнігі з экрана манітора або мабільнага тэлефона, і калі прыгледзецца, у вагонах метро можна ўсё часцей сустрэць бібліяфілаў, уткнувшихся менавіта ў электронныя кнігі. Што аддаць перавагу — гэта, вядома, пытанне густу.. Ёсць жа яшчэ і аўдыякнігі... Але, усе-ткі, большасць аддаюць перавагу "жывыя" кнігі, чым электронныя і аўдыё кнігі. Факт. Слухаць адно - чытаць іншае.
У сучасным свеце існуе мноства разнастайных крыніц інфармацыі, асноўнымі з якіх з'яўляюцца кампутар і кніга, і пакуль існуе чалавецтва са сваімі праблемамі, цяжкасцямі і задачамі, кніга была і будзе заставацца крыніцай ідэй, дарадцам, сябрам, якая будзе весці вас па дарозе жыцця, і ніколі вас не падвядзе...