Люблю наш край, старонку гэту,
Дзе я радзілася, расла.
Дзе ў першы раз пазнала шчасце,
Слязу нядолі праліла.
Дзе ў першы раз пазнала шчасце,
Слязу нядолі праліла.
Люблю народ наш беларускі,
І хаты, у зелені садоў,
Залочаныя збожжам нівы,
Шум нашых гаяў і лясоў.
Залочаныя збожжам нівы,
Шум нашых гаяў і лясоў.
І песню родную люблю я,
Што ў поле жнеі запяюць.
Як гукі звонкія над нівай
Пераліваюцца, плывуць
Як гукі звонкія над нівай
Пераліваюцца, плывуць
Мне тут усе для сэрца міла,
Бо я люблю свой родны край
Дзе з першым шчасцем я спазналась,
Дзе срэбным звонам кліча гай.
Дзе з першым шчасцем я спазналась,
Дзе срэбным звонам кліча гай.
Объяснение:
Нам продкаў кемкасць захавала
Шмат весцяў дзіўных з быўшых год, - метафара
Хоць гэтых весці ўжо нямала
Ў няпамяць кінуў сам народ. - метафара
Усё ж яшчэ штось засталося
Унукам з прадзедаў жыцця...
Няхай жа гэтыя калоссі
Мінуць скаранне небыцця! - эпитет
Няхай той час, што згінуць мусіў
У беспрасветнай векаў мгле, - эпитет
Для беспрыпыннай Беларусі - эпитет
Хоць толькі ў песні ажыве.
Збіраць пачнем зярно к зярняці,
Былое ў думках ускрашаць, - метафара
Каб быт на новы лад пачаці
I сеўбу новую пачаць. - метафара
Пачнём дакапывацца самі
Разгадкі нашых крыўд і бед,
Што леглі цёмнымі лясамі
На нашай долі з даўных лет. - метафара
Пачнём някратаны паданні
Сачыць пад бацькаўскай страхой, - метафара
Шукаць ад рання і да рання,
А толькі хай шукае свой.