ал бар сенің сұрақ!
Анаэробтар мен аэробтар-жер бетіндегі организмдердің тіршілік етуінің екі түрі. Мақалада микроорганизмдер туралы айтылады.
Анаэробтар-бұл бос оттегі жоқ ортада дамитын және көбейетін микроорганизмдер. Анаэробты микроорганизмдер іріңді-қабыну ошақтарынан адамның барлық тіндерінде кездеседі. Олар оппортунистік деп аталады (адамдарда бар және тек иммундық жүйесі әлсіреген адамдарда дамиды), бірақ кейде олар патогендік (патогендік) болуы мүмкін.
Факультативті және міндетті анаэробтар бар. Факультативті анаэробтар оттегі жоқ және оттегі ортасында дамып, көбейе алады. Бұл E. coli, Yersinia, Staphylococcus, Streptococcus, Shigella және басқа бактериялар сияқты микроорганизмдер. Міндетті анаэробтар тек оттегі жоқ ортада өмір сүре алады және қоршаған ортада бос оттегі пайда болған кезде өледі. Міндетті анаэробтар екі топқа бөлінеді:
спораларды құрайтын бактериялар, әйтпесе оларды клостридия деп атайды
споралар түзбейтін бактериялар немесе басқаша клостридиальды емес анаэробтар.
Клостридия – бұл анаэробты клостридиальды инфекциялардың қоздырғышы-ботулизм, клостридиальды жара инфекциясы, сіреспе. Клостридиальды емес анаэробтар-бұл адамдар мен жануарлардың қалыпты микрофлорасы. Оларға өзек тәрізді және сфералық бактериялар кіреді: бактероидтар, фузобактериялар, пейлонеллалар, пептококктар, пептострептококктар, пропионибактериялар, эубактериялар және басқалар.
Бірақ клостридиальды емес анаэробтар іріңді-қабыну процестерінің дамуына айтарлықтай ықпал етуі мүмкін (перитонит, өкпе мен мидың абсцессі, пневмония, плевра эмпиемасы, жақ-бет аймағының флегмондары, сепсис, отит және басқалар). Клостридиальды емес анаэробтардан туындаған анаэробты инфекциялардың көпшілігі эндогендік (ішкі себептерден туындаған ішкі шығу тегі) болып табылады және негізінен ағзаның қарсыласуының төмендеуімен, жарақаттар, операциялар, гипотермия, иммунитеттің төмендеуі нәтижесінде қоздырғыштардың әсеріне төзімділікпен дамиды.
Негізгі бөлігін анаэробтар, ойнайтын рөлі инфекциялар құрайды бактероиды, фузобактерии, пептострептококки және споровые таяқшалар. Іріңді-қабыну анаэробты инфекциялардың жартысын бактероидтар тудырады.
Бактероидтар-мөлшері 1-15 мкм, флагелла көмегімен қозғалатын немесе қозғалатын таяқшалар. Олар вируленттілік (ауру) факторлары ретінде әрекет ететін токсиндерді шығарады.
Фузобактериялар-өзек тәрізді анаэробты бактериялар (оттегі болмаған кезде ғана өмір сүреді), ауыз бен ішектің шырышты қабатында тұрады, қозғалмайтын немесе қозғалмалы болуы мүмкін, құрамында күшті эндотоксин бар.
Пептострептококктар-екі, төрт, тұрақты емес кластерлерде немесе тізбектерде орналасқан сфералық бактериялар. Бұл жансыз бактериялар, споралар түзбейді. Пептококктар-P. niger бір түрімен ұсынылған сфералық бактериялардың тұқымы. Жеке, жұп немесе кластерлерде орналасқан. Пептококктарда флагелла жоқ, олар споралар түзбейді.
Вейонелла-қысқа тізбектер түрінде орналасқан, қозғалмайтын, споралар түзбейтін диплококктардың тұқымы (жасушалары жұптасып орналасқан коккалық бактериялар).
Науқастардың инфекциялық ошақтарынан оқшауланған басқа клостридиальды емес анаэробты бактериялар - пропион бактериялары, рөлі аз зерттелген волинелла.
Клостридии – род спорообразующих анаэробты бактериялар. Клостридиялар асқазан-ішек жолдарының шырышты қабаттарында тұрады. Клостридии негізінен патогенны (болезнетворны) үшін адам. Олар әр түрге тән жоғары белсенді токсиндерді шығарады. Анаэробты инфекцияның қоздырғышы бактериялардың бір түрі де, микроорганизмдердің бірнеше түрі де болуы мүмкін: анаэробты-анаэробты (бактероидтар мен фузобактериялар), анаэробты-аэробты (бактероидтар мен стафилококктар, клостридиялар және стафилококктар)
Аэробтар-тіршілік ету және көбею үшін бос оттегін қажет ететін организмдер. Аэробтардағы анаэробтардан айырмашылығы, оттегі қажетті энергияны өндіру процесіне қатысады. Аэробтарға жануарлар, өсімдіктер және микроорганизмдердің едәуір бөлігі кіреді, олардың арасында оқшауланған.
міндетті аэробтар – бұл "қатаң" немесе "шартсыз" аэробтар, олар энергияны тек оттегінің қатысуымен тотығу реакцияларынан алады; оларға, мысалы, псевдомоналардың кейбір түрлері, көптеген сапрофиттер, саңырауқұлақтар, Diplococcus pneumoniae, дифтерия таяқшалары жатады
міндетті аэробтар тобында микроаэрофилдерді бөлуге болады-өмір сүру үшін оларға оттегінің төмен мөлшері қажет. Кәдімгі сыртқы ортаға енген кезде мұндай микроорганизмдер басылады немесе өледі, өйткені оттегі олардың ферменттерінің әсеріне теріс әсер етеді. Оларға, мысалы, менингококктар, стрептококктар, гонококктар жатады.
қосымша аэробтар-оттегі болмаған кезде дами алатын микроорганизмдер, мысалы, ашытқы таяқшасы. Бұл топқа патогендік микробтардың көпшілігі жатады.
мен түсінбедім орыс тілінде айтыңыз, содан кейін шешемін!
Сұраймын! Маған осы қосымшада 3-5 есептік жазбаны өзгерту өте жаман болуы керек деп сұраймын .Тек тәжді басыңыз және солай! осылайша сіз көмектесесіз!
Объяснение:ал сен түсіндім?!
Виділення — виведення з організму кінцевих продуктів обміну речовин, надлишку води, солей, а також біологічно активних речовин, сторонніх і токсичних сполук, що утворилися в організмі або надійшли з кормом.
Значення виділення для організму:
• виведення з організму амоніаку, сечовини, сечової кислоти. У процесі життєдіяльності організму відбувається утворення і розпад білків — одних із найголовніших складових організму тварин. У результаті їх розпаду утворюються амоніак, сечовина, сечова кислота. Це отруйні для організму речовини, які підлягають виведенню. Виводяться вони переважно через видільну систему;
• підтримання сталості хімічного складу рідин тіла: порожнинної рідини і крові.
Основний принцип роботи органів виділення: виведення з організму непотрібних (бідних енергією) і шкідливих речовин та збереження потрібних.
Будова органів виділення подібна у представників різних груп тварин:
а) відкрита або закрита порожнина, стінки якої вистелені епітеліальними клітинами;
б) протоки для виведення продуктів виділення.
Процес виділення непотрібних речовин складається з трьох етапів:
I — рідина тіла фільтрується всередину порожнини органу виділення;
II — потрібні організму речовини (вода, глюкоза тощо) всмоктуються назад у кров;
III — рідина, що залишилась, виводиться назовні. Вона називається сечовиною.
У деяких безхребетних, наприклад у комах, продукти, що підлягають виділенню, не рідкі, а тверді. Це кристали сечової кислоти, які й виводяться з організму.
Органи виділення у безхребетних тварин
У кільчастих червів органи виділення — нефридії (грец. нефрос — нирка).
Органи виділення черв’яка дощового
Нефридії — це тоненькі трубочки, що відкриваються лійкоподібним розширенням у порожнину тіла в одних сегментах, а інший їх кінець виходить назовні у других сегментах. Лійка вистелена війками, які створюють течію рідини в порожнині тіла та фільтрують її. Число пар нефридіїв часто відповідає числу сегментів.
Органи виділення у ракоподібних — зелені залози, що розміщені біля основи довгих вусиків. Під ними міститься сечовий міхур, що відкривається видільною порою.
Голова рака річкового
Органи Виділення комах і павуків — мальпігієві судини (названі на честь італійського анатома XVII ст. Мальпігі, який їх відкрив). Це тонкі звивисті трубочки, один кінець яких вільно розміщений всередині тіла, а другий відкривається в кишечник на межі середньої і задньої кишки.
Органи виділення комах
Мальпігієвих судин може бути від 1-2 до 200 пар. Переваги їх у тому, що продукти обміну (сечова кислота тощо) виводяться із сечею у задню кишку. Тут відбувається всмоктування організмом води, а зневоднені продукти (кристали сечової кислоти) виводяться назовні через анальний отвір.
Крім мальпігієвих судин до видільної системи комах і павуків належить жирове тіло. Воно займає значну частину порожнини тіла. Продукти виділення, що накопичуються в спеціальних клітинах жирового тіла, нікуди не виводяться.
Органи виділення молюсків — нирки. Вони влаштовані практично так само, як і в кільчастих червів. Нирки молюсків починаються лійкою, що переходить у витягнутий канал і відкривається у мантійну порожнину. Отже, нирки у молюсків — це видозмінені нефридії.
Органи виділення у хребетних тварин
Органи виділення хребетних тварин називаються нирками. Вони побудовані по типу нефридіїв.
Нирки — парний орган виділення у хребетних.
У виділенні з організму кінцевих продуктів обміну речовин беруть участь і інші органи. Наприклад, у риб через зябра виводяться вода, солі, амоніак і сечовина. У ссавців продукти обміну речовин виводяться з потом, видихуваним повітрям, через кишечник.
