Молекула (лат. moles – масса)[1] – жай немесе күрделі заттың негізгі химиялық қасиеттерін сақтайтын және өздігінен өмір сүретін ең кіші бөлшек. Молекула ұғымы ғылымға 1860 ж. енгізілген. Молекуланы тәжірибе жүзінде 1906 ж. француз ғалымы Жан Перрен броундық қозғалысты зерттеу кезінде дәлелдеген. Молекула құрамында бір (инертті газдар), екі (H2, O2, N2, CO, т.б.), үш (O3, N2O), сондай-ақ жүздеген, мыңдаған, тіпті одан да көп атомдар (полимер, ақуыз, т.б.) болады. Молекулалары бір атомнан тұратын заттар үшін (мысалы, инертті газдар) молекула ұғымы мен атом ұғымы сәйкес келеді. Молекула құрамы брутто-формула (Н2O, CH4, HNO3) арқылы көрсетіледі. Органикалық қосылыстардың классикалық құрылыс теориясы молекуланың құрылысын атомдар арасындағы тізбекті және байланыс тәртібін көрсететін құрылымдық формуламен өрнектеуге мүмкіндік берді. Эмпирикалық формулалары бірдей молекулалардың құрылысы әр түрлі және түрлі қасиеттерге ие болуы мүмкін. Молекуланың көптеген қасиеттері оның симметриясына тікелей байланысты болады. Молекула энергиясы ондаған және жүздеген кДж/мольмен есептелетін квантталған құраушылардан – электрон қозғалысының энергиясынан, атом ядроларының тербелмелі қозғалысының, сондай-ақ бүтіндей молекуланың кеңістікте ілгерілемелі және айналмалы қозғалысының энергияларынан құралады. Қандай да бір электрондық күйдегі молекуланың орнықтылығы ядролардың тербелмелі қозғалысының потенциалдық энергиясы минимумының болуына байланысты анықталады
листопад захищає рослину від надмірних витрат води та дає їй змогу позбавитись шкідливих продуктів обміну речовин
Дерева і чагарники скидають листя, щоб не загинути взимку від нестачі вологи, оскільки коріння багатьох рослин не можуть всмоктувати з ґрунту холодну воду. Під час листопаду разом з опалим листям з рослин видаляються шкідливі речовини, які накопичилися у клітинах листя до осені.
Объяснение:
ну, листопад у більшості рослин жаркого клімату наступає—з настанням посушливого періоду. так як в листковій пластинці послаблюється асиміляція і посилюється дисиміляція; біля її основи утворюється віддільний шар з паренхімних клітин, які легко роз'єднуються. Місце прикріплення листка до пагона вкривається захисним шаром корку. Під впливом ваги листка, атмосферних опадів і поривів вітру, зв'язаний з листком судинно-волокнистий пучок розривається, і листок відпадає
