Думаю
Кирилл и Мефодий - братья, родились в богатой и знатной семье военного в Византии (сейчас это территория Греции), в семье было еще 5 братьев. Кирилл родился в 827 году, а Мефодий - в 815. Настоящие имена их были не Кирилл и Мефодий, а Константин (младший брат) и Михаил (старший брат). Имена братья сменили в монашестве.
С детства мальчики много учились и читали церковные книги, получив хорошее образование. Михаил (Мефодий) стал военным, но потом оставив карьеру ушел в монастырь, а позже стал настоятелем монастыря и даже архиепископом Римской церкви. Константин (Кирилл) сразу пошел на службу в Римскую церковь, был папы Римского Фотия.
Братья Кирилл и Мефодий добивались разрешения вести богослужения на славянском языке вместо греческого и латинского, принятого для богослужений того времени. Они хотели донести идеи христианства как можно ближе к народу, переведя церковные книги (Библию, Ветхий завет и другие) с греческого на родной язык славян, создание славянской азбуки было средством достижения этой основной цели. Для записи на церковных текстов на славянском языке братья придумали ГЛАГОЛИЦУ - славянскую азбуку. Кириллица (прародительница нашей азбуки) была создана позднее, уже после смерти Кирилла и Мефодия их учеником Клементием.
Глаголица - первый славянский алфавит. Вот пример писания на глаголице.
Кириллица - немного более поздний славянский алфавит, это видоизмененная глаголица, в нее добавлены греческие буквы. Вот пример писания на кириллице.
4.После смерти Кирилла и Мефодия богослужения на старославянском языке были запрещены, начались гонения на славянскую письменность со стороны папы Римского. Только в конце 9 века болгарскому царю Борису удается не только сохранить славянскую письменность, но и создать славянскую книжную школу. В конце 10 века славянская письменность пришла на Русь.
Кирилл и Мефодий - два брата, они жили в 9 веке. Распространение христианского учения бротья считали одной из главных своих задач, поэтому решили переводить религиозную литературу, включая Библию, на славянский диалект. На этом диалекте говорила часть населения их родного города, который сейчас носит название Солоники.
Для выполнения этой миссии им понадобилось изобрести алфавит. Так появились глаголица и кириллица. В древнерусской письменности использовалась именно кириллица.
На основе кириллицы появился старославянский язык, на котором велись церковные богослужения в русской православной церкви, начиная с 9 и по 12 век. Примерно в 14 веке возникла более современная форма - церковно-славянский язык, который до сих пор используется церковнослужителями.
Заслуги Кирилла и Мефодия в распространении религиозного учения были высоко оценены церковью - оба брата были канонизированы.
А в памяти светской части общества они навсегда останутся как изобретатели славянской азбуки.
До 800 столетия у славян не было собственной письменности. В 862 году Ростислав - князь Моравии, отправил к императору Византии Михаилу послов с прислать в Моравию ученых, которые научили бы славян писать и читать. Это нелегкое дело Михаил поручил братьям Кириллу и Мефодию. Они были родом из богатой семьи военнослужащего и родились в городе Салоники. Братья были талантливыми и образованными людьми, Кирилл даже обучался вместе с императором. У них была возможность получить высокие должности и вести светский образ жизни, но братья выбрали духовный путь, подстриглись в монахи и изучали науки.
Қазақ халқының суырып салма ақыны, төкпе жырау атанған Мұрат Мөңкеұлы 1843 жылы Атырау облысы, Қызылқоға ауданында, Қарабау деген ауылда дүниеге келген. Жастайынан сөзге жүйрік, тілге үйір Мұраттың оқуға ақындыққа деген құштарлығы ерте жаста оянған. Мұрат ер жете келе айтыс өнеріне қарай ойысады. Өз өңірінің даңқты ақындарының бірі болады. Жас ақынның қызбалығынан Мұрат ойын –сауық кештеріне жиі бас сұғып, көптеген айтыс аламанына түсіп, жеңіп отырған. Оның барлығы жас ақынның атақ-абыройына салмақ қосып, оған қосымша бедел әкеледі. Ақын мұнымен шектелмей ой-өрісі мен білімін артыру мақсатында ел мен жер тарихы жайлы, рулардың шежіресі жөнінде көрген-естігендерін миына құйып, есте сақтап отырған. Тап осы кезден бастап Мұрат Мөңкеұлы жұрт өнегесіне таңба болып басылған келеңсіз жайттарды ел ішіне қанықтыра бастайды. Мұрат Мөңкеұлы отаршылдық заманында қазақ жұртының қаналып, әбден қажыған сәтінде елдің жарасын жамап, қарапайым халықты өлең-жырларымен рухтандырып отырған. Ел тәуелсіздігін аңсап, халықтың бүгіні мен кешегі күндерін салыстыра жырлаған. Халықты бірлікке шақырып, ел үшін күресуді талап еткен. Қазақ батырларын қолға қару алып, жаудың бетін қайтаруға әрдайым өткір ұрандар тастаған. Түрлі саяси науқандардың тұсында зар заман ағымына әр қилы толғаулар айтады. Мұрат ақының «Үш қиян» шығармасында халықтың қара шаңырағы шайқалып, босағасы тари түскендігі қара өлеңде айқара көрсетіліп баяндалған. Адам пиғылының төмендеп, заманның азғандығын ашына сөз етеді. Өлеңдерінде жүректе қалған мұңның тап қазір болып жатқан сықылды етіп, жұртты тебірентпей қоймаған. Көшпенді мемлекеттің жазда жайлаудан, қыста қыстаудан айырылып, тығырыққа тірелгендігін, тұрмыс жағдайының күрт нашарлап, өмірге көлденең соққан жел ата-бабадан келе жатқан асыл мұраның бытшыты шыққанын жазған. Мұрат ақынның заман шындығын зарлай жырлаған әдеби мұрасы зар заман аталды. Сондықтан да Мұрат Мөңкеұлы Дулат Бабатайұлы, Шортанбай Қанайұлы секілді ақындармен терезесі тең келіп XIX-дың зар заман ақыны атанған болатын.
Толығырақ: https://massaget.kz/okushyilarga/uy_tapsyirmasyi/22457
Материалды көшіріп басқанда Massaget.kz сайтына гиперсілтеме міндетті түрде қойылуы тиіс. Авторлық құқықты сақтаңыз
Объяснение: