Анағүрлым көп тарағаны қияқпен ойналатын төрт ішекті аспап — бызаанчы. Оның ішектері қос қостан унисон бұрауына келтіреді, ал өзара квартаға «ре-соль» келтіріледі. Ал өзінің түрі мен жасалу құрылысы жағынан бұл аспап бәрінен де гөрі буряттар мен моңғолдардың қияқпен ойналатын моринхур аспаптарына ұқсас. Бызаанчының резонаторлық шанағы өгіздің мүйізінен жасалып, од мүйіздің жартысын, яғни бір жағын терімен қаптау өте сирек кездеседі. Тиек көн тері қақпақтың үстінде орналасқан. Ішектері жылқының қылы, қылқобыздағыдай ойнаған кезде ішек мойынға тигізілмейді. Дауыс саусақтың ішікке жанасуынан алынады. Қияққа араларын бір-бірінен алшақ, етіп, екі қыл тағылады.Қияқты ішектер арасында 4 ішек түгел дыбыстайтын етіп жүргізеді; бұл тұрғыдан алғанда тувалықтар ойнаудың өздеріне ғана тән өзгеше тәсілін игерген. Бызаанчымен көбінесе әндерді, батырлар жырларын сүйемелдейді. Көлемі: аспаптың ұзындығы —650 мм, мүйіздің ұзындығы —15,5 мм.
