Көлемі ЗО жол. Бұл шығармада тұтас халыққа арнап айтылған терең де күрделі ойлар шерлі жүректен шамырқанып, толқып шыққан. Үлкен адамгершілік, қайраткерлік, оқымыстылық биікке көтерілген ақын үні бірде айбарлы, бірде кекті, бірде мұңлы. Қазақ халқын бөлмей-жармай, түгел қамтып, тұтас шолып, баршасына бағыштап айтылған өлеңнің әлеуметтік салмағы орасан зор. Ақын алдымен көз алдыңызға мұрты аузына түскен, бір ұрты май, бір ұрты қан, алғашқыда шырайы сартша жылтырап тұрған қазақтың кескінін алып келеді. Осыдан кейін барып оның ішкі әлемін, мінез ерекшеліктерін айқындап аша бастайды.
Сказка о труде.
Пришла золотая осень. Сеет частый дождь. Нет больше цветов. Нет мягкой травы. Все желто стало.
В саду сыро. Нельзя гулять. Мама сидит у окна и шьёт. Варя сидит подле неё и смотрит в окно.
— Скучный дождь, нельзя гулять! — пищит Варя.
— Не все гулять, надо и дело делать. Возьми нитки. Вяжи.
— Лень!
Мама молчит и шьёт.
— Мама, скажи сказку! — снова пищит Варя.
— Изволь, слушай! Взошло солнце. Встал ото сна труд. Взялся за дело.
А лень лежит, пальцем не двинет. День Солнце идет на закат. «Пора и
тебе, труд, отдых дать. Бери свою плату; сытно поешь, вкусно попей и крепко усни
до утра!»
— И я есть хочу, и я пить хочу! — пищит лень.
— А на что ты купишь питье и еду? Где твое дело? За что дать тебе плату? Труд поел-попил, лег и сладко уснул до утра. А лень голод томит, жажда томит, и сон на ум не идет. А как быть? Кто дела не делал, тот не проси и кушать!
— Мама, — просит Варя, — дайка мне нитки; я буду вязать; а то скоро и обед!
2what the time is party started?
3where are you going to have the party?
4who is going to cook?
5what are you going to wear?