По данным археологических изысканий, поселение на месте угличского кремля существовало приблизительно с начала нашей эры с небольшим перерывом в районе V—VI веков.
Местная летописная традиция приписывает основание города Угличе поле Яну Плесковитичу, то есть «псковичу», родственнику княгини Ольги. В очень поздних и недостоверных местных источниках называется несколько дат (937, 947, 952 и другие годы), которые могли бы считаться моментом возникновения города. Традиционно выбирается 937 год. Вплоть до XIX века в городе существовала местность (ныне застроенная), носившая название «Яново поле». Археологические раскопки подтверждают присутствие скандинавской феодализирующейся знати в середине X века[7].
Первое упоминание Углича в летописных источниках относится к 1148 году[8]. Под этим годом летописец, описывая поход великого князя киевского Изяслава Мстиславича, действовавшего в союзе с Ростиславом Смоленским и новгородцами, на князя суздальского Юрия Долгорукого, говори
Объяснение:
Объяснение:
Лиро-эпостық жырлар ғашықтық жырлар - лирикалық әрі эпикалық шығарма. Оқиға желісі бірін-бірі құлай сүйген екі жас арасындағы махаббатқа құрылады. Көпшілігінің оқиғасы сүйгеніне қосылуды аңсаған, жастарға ескі салт-сана қарсы тұрып, мерт қылумен аяқталады. Лиро-эпостық жырларларда халықтың тұрмыс-салты, әдет-ғұрпы, наным-сенімі, көңіл-күйі көбірек суреттеледі. Оларда реалистік және романтикалық көріністер сабақтаса келіп, реалистік әдіс басым жатады. лиро- эпостық жырларда кейіпкерлер батырлар емес, карапайым адамдар. Екі жастың бір -біріне деген сүйіспешілігін жырлайтын эпостарда, негізінен, махаббат отына жанған қыз бен жігіттің қосыла алмай, трагедияға ұшыраған тағдыры баяндалады. Әдетте, олардың бақытына кедергі болатын нәрсе -ата- аналардың қарсылығы немесе қызға ғашық басқа жігіттің жауыздығы , иә болмаса екі рудың араздығы болып көрсетіледі.
Ғашықтық жырлар көркем фольклордың даму барысында батырлық эпостан кештеу қалыптасқан, бірақ бұл қаһармандық жыр мүлде өшіп, оның орнына романдық эпос келді деген сөз емес, Эпостың бұл екі түрі көп уақыт бірге , бір -бірімен байланыса, қатарласа дамыған. Ұқсастықтары да аз емес. Олардың жалпы поэтикалық сипаты ұқсас. Айталық, сюжеттік құрылымдардың бір типті болып келуі, образдар жүйесіндегі біркелкілік, өлең құрылысы мен бейнелеуіш құралдардың біртектілігі секілді белгілер эпостың екі түрінде де кездеседі. Ғашыктык жырлар көп вариантты болып келеді Оның себебі көп замандар бүл жырлар ауыздан- ауызға тарап, біреуден біреу жаттап алу арқылы кейінгі ұрпаққа жетіп баспаға іліккен.[1]