1 - Табиғатты қорғау ережелерін сақтау өте маңызды, табиғатты кез-келген тәсілдермен қорғау керек, егер адам табиғаты болмаса, болмас еді.
2 - Бірінші бағыт (ilm al-hadith al-hass bi-r-rivaya) осы немесе басқа хадистің таратқыштар тізбегі арқылы қалай жеткенін зерттейді.
Екінші бағыт (ilm al-hadith al-hass bi-d-diraya) хадистің дұрыстығын, оның шарттарын, түрлерін, одан алынған ережелерді, оны таратушылардың жағдайы мен оларды қабылдау шарттарын және т.б.
3 - 3.1 - Прут өзені .
3.2 - Прут (украиндық Прут, Рум. Прут) - Украина, Молдова және Румыниядағы өзен, Дунайдың сол саласы, ұзындығы 953 км (Молдова шегінде 695 км).
3.3 - Говерла маңындағы таулардан Прут шығысқа қарай Яремче мен Черновцыге қарай ағады. 100 км-ден кейін өзен оңтүстікке бұрылып, Молдова мен Румыния арасындағы табиғи шекараны құрайды. Яссы қаласынан басталып, Прут кеме қатынасына ие болып, Дунайдың Қара теңізге құятын жерінен онша алыс емес жерде Галатиде Дунайға құяды.
3.4 - Пруттың салаларында және өзеннің өзінде келесі балықтар тіршілік етеді: Дунай лососы, чуб, пустуст, алабұға, шортан, көктерек, гудгеон, шымшық, қарақұйрық, сазан, шошқа, күміс шошқа, вимет, руд, сом, форель, миннов, иде, руф, тенч, горчак, чар, барбель, қараңғы, шошқа, бурбот және гоби.
3.5 - Молдованың көптеген кәсіпкерлері енді жүк тасымалдау үшін тек автомобильді ғана емес, өзен көлігін де қолдана алады. Елдің батысында Прут өзенінде кеме қатынасы қайта басталды.
3.6 - Қоршаған ортаны қорғау министрлігі Прут және Днестр өзендерінің экологиялық жағдайына алаңдайды. Днестр мен Прут өзендерінде, Молдова шекарасында жүргізілген кешенді экологиялық экспедиция нәтижесінде ғалымдар өзендердің өте қауіпті жағдайда екенін анықтады.
Объяснение:
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Maktabga navbatchi
Menda bor
Hovlida o'sadi
Bog'da bajardi