ответ:Is’hoqxon Ibrat (1862-1937) – maʼrifatparvar shoir, zabardast tilshunos, tarixshunos olim, ilk o’zbek matbaatchilaridan bo’lib, 1862-yilda Namangan yaqinidagi To’raqoʻrgʻon qishlogʻida tugʻilgan. Dastlabki maʼlumotni eski maktabda, soʻngra onasining qoʻlida oladi. Keyinroq Qoʻqonga borib madrasaga o’qishga kiradi.
Is’hoqxon Ibrat 1886-yilda madrasani tugatib, To’raqoʻrgʻonga qaytib keladi. U o’z faoliyatini pedagog sifatida qishloqda maʼrifat tarqatish bilan boshladi. 0’sha yili eski mahalliy maktablardan ancha farq qiluvchi yangicha maktab ochadi.
Is’hoqxon Ibrat 1887-yilda haj safariga otlanadi. Soʻng u Sharq mamlakatlari o’ylab sayohatni davom ettiradi. Yevropaning Istanbul, Sofiya, Afina, Rim kabi markaziy shaharlarida bo’ldi, ancha vaqt Jidda shahrida istiqomat qiladi, Bombey va Kalkuttada yashaydi. Is’hoqxon u yerlarda koʻr ishlatiladigan arab, fors, hind-urdu va ingliz tillarini mukammal o’rgandi. U 1896-yilda o’z vataniga qaytib keldi. 1901-yilda „Lugʻati sitta-alsina“ asarini bosmadan chiqaradi. Mazkur lugʻat jadid maktablarida sharq va rus tillarini o’rganishda birdan bir qoʻllanma sifatida foydalanib kelindi.
Is’hoqxon Ibrat 1912-yilda yozuvlar tarixiga bagʻishlangan „Jomeʼ ul-xutut“ („Yoshlar majmuasi“) asarini yaratdi va o’z matbaasi „Matbaayi Is’hoqiya“da bosmadan chiqardi. Ibrat chin qalbdan o’z xalqining ilmli, maʼrifatli bo’lishini istadi. Keyingi 20-yil ichida 14 ta ilmiy-:,. tarixiy, lingvistik asar yozdi. 30 yillik poetik ijodining majmuyi bo’lmish „Devoni Ibrat“ sheʼrlar toʻplamini tuzdi. Tarixshunoslikka oid „Tarixi Fargʻopa“, „Tarixi madaniyat“ va „Mezon uz-zamon“ ilmiy asarlarini yaratdi.
Ibratning soʻnggi yillardagi hayoti ancha tahlikali o’tdi. 1935-yildan u hamma lavozimlardan olib tashlandi. 1937-yilning aprel oyida 75 yoshli keksa shoir cha maʼrifatparvarni hibsga oladilar. Ibrat Andijon turmasida vafot etadi. Is’hoqxon Ibrat qabrining qayerdaligi nomaʼlum.
Объяснение:
16 апреля 1934 года постановлением Центрального исполнительного комитета (ЦИК) СССР было учреждено почетное звание Героя Советского Союза, являвшееся высшей степенью отличия в СССР. Оно присваивалось Президиумом Верховного Совета СССР (с марта 1990 года — президентом СССР) за заслуги перед Советским государством и обществом, связанные с совершением геройского подвига.
Постановлением устанавливалось, что "Героям Советского Союза выдается особая грамота" ЦИК СССР (с декабря 1937 года — Президиума Верховного Совета СССР).
Положение о звании Героя Советского Союза вступило в действие 29 июля 1936 года. Оно вводило порядок вручения Героям Советского Союза ордена Ленина — высшей награды СССР — помимо грамоты ЦИК. Обладателями ордена Ленина стали и те, кому звание Героя было присвоено до выхода этого постановления. Их было 11, все летчики.
В целях особого отличия граждан, удостоенных звания Героя Советского Союза, указом Президиума Верховного Совета СССР от 1 августа 1939 года была учреждена медаль "Герой Советского Союза", которая вручалась одновременно с присвоением звания и вручением ордена Ленина. Герои Советского Союза, совершивший вторично героический подвиг, награждались второй медалью "Герой Советского Союза" и на родине героя сооружался его бронзовый бюст.
Документом устанавливался порядок награждения дважды Героя Советского Союза третьей медалью "Герой Советского Союза".
Бронзовый бюст трижды Героя Советского Союза должен был устанавливаться на постаменте в виде колонны в Москве при Дворце Советов, строительство которого началось в 1930-х годах. В 1941 году, когда началась Великая Отечественная война, работы на стройке были прекращены. Строительство Дворца Советов больше не возобновлялось. Поэтому бюсты трижды Героев стали устанавливать в Кремле.
Объяснение: