1.Топырақ түрлері. Қазақстанның топырақ жамылғысы күрделі және әр түрлі. Топырақ жамылғысының зоналар бойынша таралғаны айқын байқалады. Қазақстанның жазық бөлігі аумағының 86 %-ын алып жатыр. Негізінен үш топырақ зоналарына бөлінеді: -қара топырақты зона (52° с.е. солтүстігінде); -қара коңыр топырақты зона (52-48 с.е. аралығында); -қоңыр, сұр қоңыр топырақты зона (52-48 с.е. аралығында).
Жасы мен генезисі бойынша — қыртысты күлгін топырақ, батпақты топырақ, ормандық сұр топырақ, қара топырақ, қоңыр топырақ, күрең топырақ, тағы басқалар болып бөлінеді. 2. Топырақ - бұл Жердің өсімдік өсетін үстіңгі қабаты. Топырақ - литосфераның жоғарғы әуе қабатымен байланысатын қабат, бүкіл биосферадағы тіршіліктің тірегі.
3 Қаратопырақты зона республиканың солтүстiгiнде тараған.Бұл зона Солтүстiк Қазақстан облысын түгелiмен, Костанай обылысының көп жерiн, Ақмола, Павлодар, Актөбе, Батыс Қазақстан облыстарының солтүстiк бөлiктерiн қамтиды Республика аумағының 25,5 млн гектар жерiн (9,5%-ын) алып жатыр.Қара топырақты зона 3 зона араларына бөлiнедi сiлтiсiзденген қара топырақ орманды дала табиғат зонасының оңтүстiгiнде аз ғана бөлiгiн алып жатыр
Заселение русскими Поволжья началось во второй половине XVI в. , когда стали раздавать поместья и вотчины служилым людям из северных районов края. Большую часть переселенцев составляли выходцы из Московского государства. Первыми на свой страх и риск направлялись в Поволжье разные искатели приключений, «гулящие» люди и бродяги, надеясь на привольное житье подальше от назойливого присмотра властей и господ. Оседлая русская диаспора в Заволжье сложилась постепенно к XVIII в. , чему строительство Оренбургской защитной линии от степных кочевников. Освобождение крестьян от крепостной зависимости в 1861 г. привело многих из них в поисках свободных плодородных земель на юг региона. Переселенцы из разных мест России, смешиваясь с местными народами, образовали новый тип жителя Поволжья, отличающийся от жителей центральных областей страны.
Татары - потомки выходцев из Казанской или Астраханской орды. По своему физическому типу они считаются красивейшими из всех местных жителей края. Национальная одежда татар — восточная, отличается длиной и шириной. Рубашка — белая или цветная, с широкими рукавами, спускается ниже колен и не подпоясывается, поверх нее надевается безрукавный камзол, сшитый из пестрой шелковой материи, затем халат, подпоясываемый кушаком, а поверх него — шуба. Одежда богатых татар отличалась только более тонким сукном. Особым признаком богатства были многочисленные золотые украшения. Головным женским убором служили шелковые или бархатные колпачки с доро-гой бахромой, позументами, мелкими серебряными монетами и драгоценными камнями или же бархатные круглые шапочки, отороченные собольим мехом. Часто через левое плечо перекидывали на грудь перевязь с карманом для хранения амулета, украшенную каменьями и монетами. Татарские женщины носили сафьяновые ботинки — ичиги, вышитые шелком или золотом.
Татарское жилище отличалось лишь тем, что печь всегда отделяли от остальной части избы занавесом, за которым обычно находилась женская половина. У более богатых людей дом состоял из двух половин с сенями между ними, где, как правило, молились. Комнаты устилались коврами, вдоль стен ставили красиво обитые сундуки.
Любимым и наиболее употребляемым кушаньем была салма - похлебка (из баранины, козлятины или конины) с мучными шариками. Татарская кухня отличалась от кухонь соседних народов Поволжья разнообразием печеных изделий из теста, в частности столь популярными ныне беляшами — пирогами с кусочками жирного мяса и риса, а также сдобными мелкими шариками из теста, сваренными в масле и смазанными медом, — чак-чак. Широко использовались молочные продукты, в том числе своеобразная простокваша (катык) и творог, приготовленный путем выпаривания кислого молока.
Главным занятием татарского населения было земледелие. Большое развитие получили кустарные промыслы по обработке дерева, меха, кожи, изготовлению различных украшений. Татары считались лучшими наемными работниками. Они отличались выносливостью и были лучшими крючниками и грузчиками на волжских пристанях, свободно таскали на себе тюки по 12 — 18 пудов.
Негізінен үш топырақ зоналарына бөлінеді: -қара топырақты зона (52° с.е. солтүстігінде); -қара коңыр топырақты зона (52-48 с.е. аралығында); -қоңыр, сұр қоңыр топырақты зона (52-48 с.е. аралығында).
Жасы мен генезисі бойынша — қыртысты күлгін топырақ, батпақты топырақ, ормандық сұр топырақ, қара топырақ, қоңыр топырақ, күрең топырақ, тағы басқалар болып бөлінеді.
2. Топырақ - бұл Жердің өсімдік өсетін үстіңгі қабаты. Топырақ - литосфераның жоғарғы әуе қабатымен байланысатын қабат, бүкіл биосферадағы тіршіліктің тірегі.
3 Қаратопырақты зона республиканың солтүстiгiнде тараған.Бұл зона Солтүстiк Қазақстан облысын түгелiмен, Костанай обылысының көп жерiн, Ақмола, Павлодар, Актөбе, Батыс Қазақстан облыстарының солтүстiк бөлiктерiн қамтиды Республика аумағының 25,5 млн гектар жерiн (9,5%-ын) алып жатыр.Қара топырақты зона 3 зона араларына бөлiнедi сiлтiсiзденген қара топырақ орманды дала табиғат зонасының оңтүстiгiнде аз ғана бөлiгiн алып жатыр