ответ:
культура древней руси, христианство
культура народа является частью его . ее становление и последующее развитие тесно связано с теми же факторами, которые воздействуют на становление и развитие хозяйства страны, ее государственности, политической и духовной жизни общества. в понятие культуры входит все, что создано умом, талантом, рукоделием народа, все, что выражает его духовную сущность, взгляд на мир, природу, человеческое бытие, на человеческие отношения.
культура руси складывается в те же века, что и становление государственности. рождение народа шло одновременно по нескольким линиям - хозяйственной, политической, культурной. русь складывалась и развивалась как средоточие огромного для того времени народа, состоящего поначалу из различных племен; как государства, жизнь которого развертывалась на огромной территории. и весь оригинальный культурный опыт восточного славянства стал достоянием единой культуры. она складывалась как культура всех восточных славян, сохраняя в то же время свои региональные черты - одни для поднепровья, другие - для северо-восточной руси и т.д.
долгие годы культура - устное народное творчество, искусство, архитектура, живопись, художественное ремесло - развивалась под влиянием языческой религии, языческого мировоззрения.
2. принятие христианства.
в 988 г. при владимире i в качестве государственной религии было принято христианство. началось это, согласно "летописи временных лет", с прибытия в киев посольства волжских булгар, "веры бохмиче", т.е. мусульман, которое будто бы предложило князю стать почитателем мухаммеда. в ответ на соблазны со стороны мусульман узаконить многоженство владимир, узнав, что их вера запрещает есть свинину и пить вино, заявил: "руси есть веселие пить, не можем без того жити! "
но киевский князь владимир задумался над необходимостью принять какую-то монотеистическую религию, по своей сути укреплявшую власть единого государства. это было тем более необходимо, что такие религии уже исповедовали почти все окружавшие русь государства.
империи со стороны руси была обговорена двумя важными условиями. во-первых, императоры обязались отдать в жены князю свою сестру анну. во-вторых, владимир обещал со своим народом принять христианство. это был весьма редкий случай, когда гордые ромейские императоры согласились выдать византийскую принцессу за "варвара", каковым в их глазах был владимир.
император василий ii подавил мятеж полководца варды фоки, но не выполнил своего обязательства - отдать за владимира свою дочь анну. тогда владимир осадил корсунь (херсонес) и принудил византийскую царевну выйти замуж в обмен на крещение "варвара", которого давно привлекала греческая вера.
крещение владимира и его приближенных было совершено в г. корсуни - центре византийских владений в крыму (херсонес располагается в черте нынешнего севастополя).
по возвращению в киев владимир приказал повергнуть и уничтожить статуи языческих богов. идол перуна был привязан к конскому хвосту и к днепру. всему населению киева, в одинаковой степени богатым и бедным, предписывалось идти к реке для крещения. аналогичные указания исходили от его наместников в новгороде и других городах.
языческие святилища были заменены христианскими церквями. большинство последних должно было состоять из спешно построенных деревянных часовен, но владимир не стал терять времени при постройке первого величественного киевского каменного собора - успения богородицы, также известной как "десятинная церковь". её возведение началось в 990 г. и завершилось в 996г.
прежде всего новая религия претендовала на то, чтобы изменить мировоззрение людей, их восприятие всей жизни, а значит и представлений о красоте, художественном творчестве, эстетическом влиянии.
Объяснение:
Рим өз тарихының алғашқы ғасырларында ежелгі Италияның басқа қалалары арасында еш ерекшелігімен көзге түспеді. Археологтар қазбалары болашақ қаланың орнындағы ең ежелгі елді мекендер б. э. бұрынғы сонау X ғасырда пайда болғанын көрсетті. Кейінірек Тибр өзенінің бойындағы шоқыларды б. э. бұрынғы VIII ғасырда біртұтас қалалық қауымға айналған италиялық тайпалар — латындар мен сабиндердің қоныс-жайлары пайда болды. Б. э. бұрынғы VIII—VI ғасырларда, ежелгі тарихшылар мәлімдеуінше, Римді патшалар басқарған, олардың ең соңғылары этрустардың Тарквинийлер әулетінен шыққан. Этрустар қуылған соң б. э. бұрынғы VI ғасырдың аяғынан Рим республикасының кезеңі басталды. Құл иеленушіліктің өрістеуіне орай дүние-мүлік теңсіздігі күшейіп, еркін тұрғындардың негізгі екі тобының — бай, бекзада патрицийлер мен толық правосы жоқ плебейлер арасында күрес үдей түсті. Б. э. бұрынғы III ғасырда плебейлердің азаматтық толық правоға қолы жетіп, патрицийлер өз артықшылықтарынан айрылды. Бай плебейлер бірте-бірте патрицийлер қатарына қосылып бүкіл билік бір уысқа жинақталған нобилитет құрды. Римнің күшеюіне мықты да тәртіпті армиясы көмектесті. Б. э. бұрынғы IV—III ғасырларда Рим этрус қалаларын, бұдан соң бүкіл Апеннин түбегін бағындырды.
Б. э. бұрынғы III—II ғасырлардағы қан төгіс соғыстарда римдіктер өздерінің басты бәсекелесі — Карфагенді күйретіп, осының ізінше Грекия мен Шығыс Жерорта теңізі өңірінің мемлекеттерін жаулап алды. «Римдіктер белгілі дүниенің бәрін дерлік өзіне бағындырып алды»,— деп жазды б. э. бұрынғы II ғасырда аса көрнекті грек тарихшысы Полибий, сөйтіп, өз құдіретін ата-бабаларының үш ұйықтаса түсіне кірмеген, ал кейінгі ұрпақтары басып оза алмайтын шырқау биікке көтерді». Б. э. бұрынғы I ғасырда Рим ежелгі дүниенің аса ірі құл иеленуші державасын құрды. Соғыс кезінде қолға түскен тұтқындар есебінен үздіксіз ағылып келген құлдар тасқыны құл иеленушілік құрылыстың гүлденуіне жол ашты. Италияда ірі жер иеленудің өрістеуі ұсақ, орта жер иелерінің күйреуіне әкеп соқтырды. Құлдарды жан түршігерлік езу б. э. бұрынғы II ғасырдың аяғы мен I ғасырда орасан зор көтерілістер туғызды. Толық праволы римдіктер мен жер және саяси право үшін күрескен италиялық шаруалар арасында, Римді билеген сенатор шонжарлармен байыған құл иеленушілердің жаңа топтары арасында, Рим мен оған бағындырылған провинциялар арасында әлеуметтік қайшылықтар өрши түсті. Құл иеленуші тап ішіндегі үстемдік жолындағы күрес б. э. бұрынғы I ғасырда Республиканың құлауымен, Империяның орнауымен аяқталған ұзаққа созылған азаматтық соғысқа ұласты.
Рим мәдениеті этрустар мен гректердің пәрменді ықпалымен дамыды. Ерте дәуірде, әсіресе, этрустар едәуір әсер етті. Римдіктер этрустардан азаматтарды сословиеге бөлуді және мемлекеттік қызметті, діни ұғымдар мен әдет-ғұрыптарды, құрылыс тәсілі мен театр ойын-сауықтарын, әскерді ұйымдастыру мен гладиаторлық шайқастарды алды. Рим республикасының бүкіл тарихында дерлік б. э. бұрынғы II ғасырға дейін этрустардың мәдени тұрғыдан басымдығы сақталып келеді.