Объяснение:
Байқоңыр - Қызылорда облысы Қармақшы ауданының аумағында орналасқан ғарыш алаңы. Іргесі 1955 ж. қаланған.[1]
Ғарыш алаңын салу үшін Байқоңырды таңдап алу кезінде бұл жердің елді мекендерден қашық болуы, экватор жазықтығына жақындығы, ракета ұшырудың қауіпсіздігі, қайтып оралатын ғарыштық объектілер үшін қолайлы қону аймақтарының болуы, т.б. факторлар ескерілді. Байқоңырдың басты және көмекші объектілері мен қызмет ету орындары кең аймаққа орналасқан, олар бір-бірімен автомобиль жолдары және теміржол аркылы байланысқан. Байқоңырдың негізгі объектілеріне: техникалық тұғырлар, старттық кешендер мен ұшу трассасының бойындағы өлшеу бекеттері (олардың әрқайсысы жалпы техника және арнаулы технология кұрал-жабдықтары бар ірі құрылыстар), ғарыш алаңына әр түрлі жүктерді жеткізетін кірме жолдар, т.б.; көмекші және қызмет көрсету объектілеріне: отын (жанармай) сақтайтын алаң, сұйық оттегі мен азот өндіретін заттар, энергия және сумен қамтамасыз ететін жүйелер, байланыс жүйесі, телевизия, т.б. жатады. Байқоңырда ракета тасығыштың (РТ) әрбір түріне сәйкес бір не бірнеше техникалық тұғырлар және олардың әрқайсысына арналып бір не бірнеше старттық кешендер салынған.
Иван Денисович Шухов – заключенный, отбывающий срок в сибирском каторжном лагере.
И.Д. - крестьянин 40-ка лет. Сидит за «измену родине» - вместе с товарищами выбрался из немецкого плена, пробрался к своим, а те сдали их куда надо. На допросе И. Д. подписал бумаги, в которых говорилось, что он добровольно сдался в плен, стал немецким шпионом и выполнял задание немецкой разведки. Всю эту клевету герой подписал, потому что хотел жить: «подпишешь – поживешь еще малость». Срок И.Д. заканчивается – он сидит 9-ый год. Дома у него осталась семья: жена и две дочки. У И.Д. нет половины зубов, зато огромная борода и бритая голова. Одет, как все лагерники: ватные брюки, телогрейка, бушлат, валенки. В лагере герой числиться под номером Ш-854. И.Д. изучил все лагерные законы и живет по ним. Главный враг арестанта – другой арестант. Если бы заключенные не конфликтовали между собой, то начальство не имело бы над ними силы. Поэтому самый главный закон: оставаться человеком, не суетиться, знать свое место. И.Д. – лучший мастер в бригаде. Он привык работать хорошо, придерживается этого принципа и в лагере. Труд – его отдушина и отрада. Здравый смысл, крестьянская мудрость, высокая нравственность герою не только выжить, но и суметь быть счастливым: «Засыпал Шухов вполне удоволенный. На дню у него выдалось много удач: в карцер не посадили,…в обед он закосил кашу, бригадир хорошо закрыл процентовку, стену Шухов клал весело…, подработал вечером у Цезаря и табачку купил. И не заболел, перемогся день, ничем не омраченный, почти счастливый».
Объяснение: