вот думаю правильно !
Удачи
В традиционной испанской колоде 40 или 48 карт. Нау четыре масти или класса карт: золото, сор, спады и жезлы; на золотых картах нарисованы золотые монеты, на кубках - большие кубки, на саблях - синие мечи, а на клубах - зеленые трефы. Каждая масть состоит из десяти карт: числа идут от единицы, называемой тузом, до семи (восьмерка и девятка используются только для некоторых евреев), а затем три карты, называемые фигурами короля (единственный средневековый король), лошадь (человек на коне, изображающий дворянина) и валет (хотя на карте женское имя, виден мальчик, также со средневековым окрасом, похожим на паж). Вероятно, масти представляют социальные группы : ого представляют буржуа или торговцев, самых богатых; чашки представляют духовенство, религиозных (чаша на самом деле чаша), мечи, солдат или рыцарей3; наконец, жезлы представляют простых людей , крестьяне. Испанская колода имеет арабское происхождение и является частью колоды Таро. В отличие от других колод, в испанской колоде нет королевы. По всей видимости, каждая масть колоды имела свсогсe сartaв, будучи королевой число тринадцать каждой масти. Конечно, это число не очень Его одобрили такие суеверные люди, как геймеры, поэтому они его удалили. И чтобы положить конец роковому ndnego, ndtego ten также был удален. Теперь валету десять, коню одиннадцать, а королю - доке.
Объяснение:
Товарно-Партіонний (товарної партії) ідентифікація - один з найбільш складних видів діяльності, в ході якої встановлюється належність уявлень частини товару конкретної товарної партії.
Складність полягає в тому, що в більшості випадків відсутні або не дуже надійні критерії ідентифікації. Дуже важко встановити приналежність товару певного найменування, наприклад, пшеничного хліба з борошна вищого гатунку, виробленого одним хлібозаводом, але різними змінами або з борошна різних постачальників.
За кордоном робляться спроби наносити на упаковку або товар певну інформацію, що дозволяє ідентифікувати товар, в тому числі і його приналежність до конкретної товарної партії.
У Росії маркування, що ідентифікує конкретну товарну партію, застосовується лише для консервів шляхом нанесення на денце банки відомостей про найменування консервів.
Відповідь:
Француз жұртының бір білімді адамы жазады:
— 1791 жылда, өзім университет деген үлкен школда оқып жүрген жігіт күнімде, әр жеті сайын Версаль қаласындағы шешеме жаяу барып-қайтып тұрушы едім. Сонда әрдайым жолымда бір Антон деген тіленші отырып, қайыр сұрап алып жүруші еді. Бір күні тағы сол жолмен келе жатып, бір орта бойлы арықтау кісіге ұшырасып, жөніміз бір болған сон, бірге келе жатқанымызда, әдетше манағы Антон алдымыздан шығып қайыр сұрады. Қасымдағы кісі тоқтап, Антонның бетіне қарап тұрды да айтты:
— Сен қарауға еп-есті кісі секілді көрінесің және жұмыс істеуге қуатың да бардай көрінеді, сөйтіп тұрып мұндай жаман іспен өзінді кемшілікке салып жүрсің. Бай болғың келсе мен саған ақыл айтайын: мен өзім де сендей кедей едім, бірақ сендей тіленшілік қылғаным жоқ; елден, қала-қаладан қыдырып жүріп, әуелі боқтық, салам арасынан, не болмаса жай кісілерден ескі шүберек сұрап жыйып жүрдім. Ол шүберектерді апарып қағаз істейтін фабриктерге сатып, соныменен азды-көпті ақша болған соң бір есек, бір арба алдым, мұнан соң әуелі аздап, бара-бара кебірек, әр үйден ескі-құсқы, тұтынуға жарамайтын шүберектерді сатып алып, арбамен жүріп сауда ете бастадым. Осындай іспен жеті жылда он мың франк[1] ақша тауып, енді бір қағаз фабрикасына кірістім. Жасым жас, ісіме нық, жинақты және еріншектікті білмегеннен соң, осы күнде екі әйдік тас жұртым[2] бар, фабрикамды балама бердім, үмітім бар, балам да аштық көре қалмас деген. Себебі: баламды да жасынан бос жүруге, еріншектікке, қиналмай мал табуға үйретпедім. Осы айтқанымша машақаттанудан қашпасаң, сен де бай боласың Антон, — деді де, жөніне жүріп кетті.
Антон бұл сөздерді есіткен соң терең ойға қалып, қайыр сұрауын да ұмытып тұрып қалды.
1815 жылда Брюссель деген қаладан өтіп бара жатып, бір кітап сататын үлкен дүкенге кірдім. Дүкеннің ішінде бірнеше приказчиктерге олай-бұлай етіңіз деп, бұйырып тұрған бір купецтің кескіні көңіліме таныс реуішті көрінді. Сөйтіп тұрғанымда әлгі кісі мені көріп, бетіме қарап тұрды-тұрды да, қасыма келіп айтты:
— Айып етпесеңіз сұраймын, мұнан жиырма бес жыл бұрын сіз оқу оқып жүріп, жұма сайын Версальдегі үйіңізге барып жүрген жеріңіз бар ма еді?
Сонда ойыма түсіп, таң қалып:
— Сен Антонбысын? — дедім.
— Рас, — деді Антон, — мен сондағы көрген тіленші Антоныңыздың өзімін. Сол жүргеніңіздегі бір күн қасыңызда бірге жолыққан кісінің айтқандары көңіліме кіріп кетіп, тіленшілікті тастап, жұмысқа кірістім, ісіме нық, малыма күтімді болдым; ақырында, сол кісінің айтқаны келіп, мінекей, осы зор дүкеннің иесі болдым, — деді.
Пояснення: