ответ: Ускорение свободного падения на Нептуне ≈ 11,1 м/с²
Объяснение: Дано: Масса Земли Мз = 1
Масса Нептуна Мн = 17,2Мз
Радиус Земли Rз = 1
Радиус Нептуна Rн = 3,9Rз
Ускорение свободного падения на поверхности Земли gз = 9,81 м/с²
В общем случае ускорение свободного падения (g) на поверхности какого-либо небесного тела определяется по формуле g= G*M/R². Здесь G - гравитационная постоянная; M - масса тела; R - радиус тела. Ускорение свободного падения на поверхности Земли gз = G*Mз/Rз². Ускорение свободного падения на поверхности Нептуна gн = G*Mн/Rн² = G*17,2Мз/(3,9Rз)². Найдем отношение этих ускорений. gн/gз = G*17,2Мз*Rз²/G*Mз*(3,9Rз)² = 17,2/3,9²= 1,13 раза. Во столько раз ускорение свободного падения на Нептуне больше земного. Таким образом, gн = 9,81 * 1,13 ≈11,1 м/с²
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
