Қорқыт атаның нақыл сөздері адам мәселесі, оның өмір сүру қағидалары, мақсат-мұраттары және қоғам мен ұлттық болмыс хақындағы әлеуметтік- тұрмыстық толғаныстарына алып келеді. Онда халқының болашағы, жалпы адамгершілік құндылықтар мен қасиеттерді сақтау, тәлім-тәрбие, ата салтын, дәстүрін құрметтеу мен қастерлеу мәселелері сөз болды. Қорқыт Атаны жалпы түркі халықтарының мәдени-дәстүрінің негізін салушылардың бірі деп қарастыруға болады. Қорқыт ата дана-ақылшы ретінде, біріншіден, даналық толғаныстары мен тұжырымдары, өсиетнамалардан, ғибратнамалар арқылы көрінсе, екіншіден, жырларының идеясы мен ішкі формасынан, үшіншіден, әрбір жыр соңындағы қорытынды сөздерінің ақыл-кеңестері мен батасынан сезімдік сипатты тәлімдік-тәрбиелік ой толғаныстарынан байқатады.
В этом рассказе говорится о том, как изменились отношения мальчика к простой еде. Папа поведал ему историю о том, что во время войны с фашистами, в Москве было холодно, голодно и он, еще совсем ребенок, вечно хотел есть. Но еды не хватало, а иногда её просто не было. И вот в один из осенних дней, в одном из переулков, он увидел машину полную арбузов, которую разгружали люди. Один арбуз разбился. Добрые люди отдали мальчику этот арбуз, который он съел вместе со своим другом. Но это было только раз, а мальчик мечтал, что снова его угостят арбузом и потом долго ходил в этот переулок. Но машины с арбузами больше не было. И теперь ему снились сны, не только о хлебе, но и об арбузах, так ему хотелось есть.Мальчик выслушал рассказ папы и больше никогда не говорил маме, что не будет есть то, что она приготовит.
Подробнее - на -
Объяснение: