Даму тарихы төрт кезеңге бөлінеді: 1) ерте Вавилон патшалығы (біздің заманымыздан бұрынғы 1894 – 1518); 2) касситтер дәуірі (біздің заманымыздан бұрынғы 1518 – 1204); 3) саяси құлдырау дәуірі (біздің заманымыздан бұрынғы 1204 – 626); 4) жаңа Вавилон патшалығы (біздің заманымыздан бұрынғы 626 – 538). Месопотамияның оңтүстік бөлігінде (қазіргі Ирак жері) біздің заманымыздан бұрынғы 2-мыңжылдықтың басында пайда болған бұл мемлекет өзінің басты қаласының атауымен аталды. Ол алғашында (біздің заманымыздан бұрынғы 24 – 22 ғасырлар) Аккад мемлекеті патшаларының, кейіннен Ур әулетінен шыққан (біздің заманымыздан бұрынғы 22 – 21 ғасырлар) патшалардың қол астына қарады. Біздің заманымыздан бұрынғы 1894 жылы аморит тайпасынан шыққан Сумуабум әулеті Вавилон патшалығының негізін қалады. Хаммурапи патша (біздің заманымыздан бұрынғы 1792 – 50) тұсында Вавилон нығайып, ірі мемлекетке айналды. Біздің заманымыздан бұрынғы 16 ғасырда елді касситтер жаулап алды. Касситтер дәуірінде сыртқы саясат айтарлықтай табысты болмады. Дегенмен, елдің шаруашылығы қайтадан өркендеп, жылқы өсіру жақсы дамыды. Касситтер әулеті құлағаннан кейін Навуходоносор І (біздің заманымыздан бұрынғы 1146 – 25) патша мен оның мұрагерлері тұсында Вавилон қайтадан күшейіп, Ассирия мен Эламды өзіне бағындырды. Бірақ кейіннен патшаның билігі әлсіреп, бөлініп шыққан Ассирия мен Эламның жасаған шабуылдары шаруашылықты мүлдем құлдыратып жіберді. Ассирия әскерлері қаланы екі рет қиратты, бірақ екі ретінде де Вавилон қалпына келтірілді. Біздің заманымыздан бұрынғы 626 жылы халдей тайпасынан шыққан Набопаласар Ассириядан бөлініп, өзін Вавилонның патшасымын деп жариялады. Ол мидиялықтармен одақтасып, Ассирия патшалығын талқандады да, территориясын бөліп алды. Сөйтіп, Жаңа Вавилон кезеңі басталды. Навуходоносор ІІ (біздің заманымыздан бұрынғы 604 – 562) патша тұсында көптеген аймақтар жаулап алынды. Осы кезде Вавилонның экономикасы да күшейіп, Алдыңғы Азиядағы негізгі сауда орталығына айналды. Хаммурапи б.з.б. 1792-1750 жылдар аралығында патшалық етті.Навуходоносор ІІ өлгеннен кейін сарай төңкерістері болып, мидиялықтармен үздіксіз соғыс жүргізілді. Біздің заманымыздан бұрынғы 538 жылы парсылардың патшасы Кир ІІ Вавилонды басып алды. Осыдан кейін Вавилон патшалығы өзінің өмір сүруін мүлдем тоқтатты.
Я согласна с мнением великого русского писателя Н.В.Гоголя: «Нет слова, которое было бы так замашисто, бойко, так вырвалось бы из-под самого сердца, так бы кипело и живо трепетало, как метко сказанное русское слово».
Все свои чувства, эмоции, переживания, мы передаем с слов. С самого детства мы читаем стихи, рассказы известных нам поэтов и писателей. Невероятно точно и тонко передают они прелести русского языка. Писатели, авторы произведений, умело выражающие свои мысли заставляют нас невольно волноваться, жить жизнью героев произведений.
Мне кажется, что слова в русском языке в зависимости от речевой ситуации идут от самого сердца человека, они звучат широко и раздольно. Данное суждение я считаю правильным, попробую доказать это, вспомнив несколько примеров из самого замечательного произведения "Война и мир" Л. Н. Толстого. Например, «замашисто», ярко, на мой взгляд, звучит слово «огонь». Ведь оно может обозначать не только пламя, свет от осветительных приборов, внутреннее горение, а боевую стрельбу, обстрел. Это слово играет огромную роль в воображении читателя, он может представить какой сильной должна быть эта стрельба, чтобы ее можно было сравнивать с огнем! Приведу ещё один яркий пример, являющийся подтверждением высказыванию Н. В. Гоголя. В произведении встречается необычное имя мальчика-барабанщика, которое ему дали русские солдаты. Они его французское имя и фамилию «Винсент Боссе» превратили в теплое, доброе, ласковое слово "Весенний", сделав это от всего сердца, по-доброму, милосердно относясь к жалкому пленному мальчику.
Таким образом, именно русское слово обладает столькими качествами. Завершу своё сочинение строками из стихотворения «Кого когда-то называли люди..." А. Ахматовой:
«Ржавеет золото и истлевает сталь,
Крошится мрамор - к смерти всё готово.
Всего прочнее на Земле печаль
И долговечней царственное слово."